υπέρθεσμος

Greek Monolingual

-ον, Α
πιθ. αυτός που υπερβαίνει μια προθεσμία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ- + θεσμός «κάτι το προκαθορισμένο, συνήθεια, διάταξη»].