υπαιτιότητα
From LSJ
τῆς δ' ἀρετῆς ἱδρῶτα θεοὶ προπάροιθεν ἔθηκαν ἀθάνατοι (Hesiod, Works and Days 289) → But between us and Goodness the gods have placed the sweat of our brows
Greek Monolingual
η, Ν
1. το να είναι κανείς υπαίτιος, υπεύθυνος για κάτι, φταίξιμο
2. (νομ.) η αιτιακή σύνδεση της βούλησης ορισμένου προσώπου με αντίθετη προς τον νόμο μεταβολή της πραγματικότητας, η οποία συγκεκριμενοποιείται με την απόδοση αμέλειας ή δόλου στο υπαίτιο πρόσωπο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < υπαίτιος. Η λ., στον λόγιο τ. ὑπαιτιότης, μαρτυρείται από το 1836 στον Αν. Πολυζωίδη].
