υψικέλευθος

Greek Monolingual

-ον, αρσ. και ύψικελεύθης, Α
αυτός που βαδίζει στα ύψη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὕψι «ψηλά» + κέλευθος «οδός, δρόμος» (πρβλ. ἀγχικέλευθος)].