φαγεῖον
From LSJ
Τὰς γὰρ ἡδονὰς ὅταν προδῶσιν ἄνδρες, οὐ τίθημ' ἐγὼ ζῆν τοῦτον, ἀλλ' ἔμψυχον ἡγοῦμαι νεκρόν → But when people lose their pleasures, I do not consider this life – rather, it is just a corpse with a soul
Greek (Liddell-Scott)
φᾰγεῖον: (ἢ φαγίον), τό, = φάγημα, φαγητόν, Ἀποφθ. Πατ. 408Β, Κύριλλ. Σκυθ. ἐν βίῳ Σ. 283C· προσέτι φαγίν, Πτωχοπρόδρ. 2, 286, «σημαίνει ἐδῶ τὸ αὐτὸ καὶ προσφάγιον» Σημ. Κοραῆ ἐν Ἀτάκτ. τ. 1, σ. 276.
