φραγκοκρατία

Greek Monolingual

η, Ν
(βυζ.) ονομασία της περιόδου της βυζαντινής ιστορίας η οποία δηλώνει την υποταγή μεγάλων περιοχών της βυζαντινής αυτοκρατορίας στους ηγέτες τών Σταυροφόρων της Δύσης, με κορυφαία έκφραση την κατάλυση του Βυζαντίου από την Δ' Σταυροφορία, το 1204, και τη διανομή τών εδαφών του μεταξύ τών Σταυροφόρων.
[ΕΤΥΜΟΛ. < Φράγκος + -κρατία (< -κράτης < κράτος), πρβλ. τουρκο-κρατία. Η λ. μαρτυρείται από το 1851 στον Κων. Παπαρρηγόπουλο].