ωραιόφθαλμος

From LSJ

ὣς ὁ μὲν ἔνθ' ἀπόλωλεν, ἐπεὶ πίεν ἁλμυρὸν ὕδωρ → so there he perished, when he had drunk the salt water

Source

Greek Monolingual

-ον, ΜΑ
(ως ερμ. της λ. εὐῶπις) αυτός που έχει ωραία μάτια.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὡραῖος + -όφθαλμος (< ὀφθαλμός), πρβλ. μεγαλόφθαλμος].