ἐπικυρέω
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
German (Pape)
[Seite 955] (s. κυρέω), begegnen, zufällig auf Einen treffen; in tmesi, Hes. O. 753 ἱεροῖσιν ἐπ' αἰθομένοισι κυρήσας, wie μεγάλῳ ἐπὶ σώματι κύρσας Il. 3, 23; τινί, μὴ φθονεραῖς ἐκ θεῶν μετατροπίαις ἐπικύρσαιεν Pind. P. 10, 21, wie ἐπικύρσαις ἀφθόνων ἀστῶν, ἐν ἱμερταῖς ἀοιδαῖς, sc. ὕμνῳ, Ol. 6, 7; theilhaftig werden. auch c. gen., βιοτᾶς Aesch. Pers. 839; vgl. Ap. Rh. 3, 342. Bei Her. 1, 35 v. l. für das simplex.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
obtenir, jouir de, gén..
Étymologie: ἐπί, κυρέω.
Russian (Dvoretsky)
ἐπικῠρέω: (aor. ἐπέκυρσα)
1 досл. (случайно) встречаться, перен. наталкиваться (τινι Hom., Hes. - in tmesi, Pind.);
2 получать, обретать, пользоваться (ἀγαθᾶς τε πολισσονόμου βιοτᾶς Aesch.).
