cottabus
Ἡ μωρία δίδωσιν ἀνθρώποις κακά → Inepta mens hominibus impertit mala → Die Torheit gibt den Menschen Unglück zum Geschenk
Latin > English
cottabus cottabi N M :: game in which wine is thrown so as to fall noisily on a mark; blows (humorous)
Latin > English (Lewis & Short)
cottăbus: i, m., = κότταβος (a social sport consisting in dashing a liquid upon a brazen vessel; v. Lidd. and Scott under κότταβος; hence humorously transf.),
I a clap, stroke: ne bubuli in te cottabi crebri crepent, Plaut. Trin. 4, 3, 4.
Latin > French (Gaffiot 2016)
cottăbus, ī, m. (κότταβος), bruit de coups : cottabi bubuli Pl. Trin. 1011, coups de nerf de bœuf.
Latin > German (Georges)
cottabus, ī, m. (κότταβος, eig. ein Gesellschaftsspiel mit dem Anklatschen der Weinneige aus dem Becher an ein metallenes Gefäß, vgl. Passows griech. Handwb. unter dem W.; dah. scherzh. für) klatschender Schlag, ne bubuli in te cottabi crebri crepent, daß es bei dir mit dem Ochsenziemer nicht klatsch! klatsch! gehe, Plaut. trin. 1011.
Wikipedia EN
Kottabos (Ancient Greek: κότταβος) was a game of skill played at Ancient Greek and Etruscan symposia (drinking parties), especially in the 6th and 5th centuries BC. It involved flinging wine-lees (sediment) at a target in the middle of the room. The winner would receive a prize (κοττάβιον or "kottabion"), comprising cakes, sweetmeats, or kisses.
Ancient writers, including Dionysius Chalcus, Alcaeus, Anacreon, Pindar, Bacchylides, Aeschylus, Sophocles, Euripides, Aristophanes, and Antiphanes, make frequent and familiar allusion to the practice; and it is depicted on contemporaneous red-figure vases. References to the practice by the writers of the Roman and Alexandrian periods show that the fashion had died out. In Latin literature it is almost entirely unknown.
Dexterity was required to succeed in the game, and unusual ability was rated as highly as corresponding excellence in throwing the javelin. Kottabos was customary, and, at least in Sicily, special circular buildings were established, so the players might easily be arranged around the target, and follow each other in rapid succession. Like all games in which the element of chance found a place, it was regarded as more or less ominous of the future success of the players, especially in matters of love – and the excitement was sometimes further augmented by some object of value being staked on the event. The stake in the game was often a servant[clarification needed] attending the symposium with the players.
Wikipedia EN
Ο κότταβος ήταν παιχνίδι επιδεξιότητας που έπαιζαν οι αρχαίοι Έλληνες στα νυχτερινά συμπόσια για διασκέδαση και για να περνάει η ώρα. Η προέλευσή του τοποθετείται στη Σικελία. Σκοπός του παιχνιδιού αυτού ήταν να πετύχουν ένα στόχο. Σαν βολή χρησιμοποιούσαν κρασί που το εκσφενδόνιζαν με το στόμα ή το πετούσαν με το χέρι κρατώντας ένα ρηχό πιάτο. Στόχος ήταν η πλάστιγγα, μια πιατέλα που ήταν προσαρμοσμένη ψηλά σε ένα ραβδί, ή έπλεε σε μια λεκάνη με νερό.
Η πλάστιγγα έπρεπε να πέσει κάτω ή να βυθιστεί ή πέφτοντας να γίνει "καπέλο" σε ένα αγαλματάκι που ήταν στημένο από κάτω.
Ανάλογα με την περίπτωση το χρησιμοποιούσαν και ως μαντείο, ερμηνεύοντας την τροχιά του κρασιού ή της πλάστιγγας κατά την ελεύθερη πτώση.
Για ανταμοιβή έβαζαν την πλάστιγγα, ή διάφορα άλλα δώρα. Σημασία είχε όχι μόνο να πετύχουν το στόχο, αλλά και η καλαισθησία της κίνησης και της τροχιάς του βλήματος κατά το παιχνίδι. Το παιχνίδι ήταν τόσο δημοφιλές, που κάποιος ονόματι Αθηναίος λένε ότι είχε συγκεντρώσει πλούσια συλλογή βραβείων.
Σε ένα ποίημα ο Έρωτας και ο Υμέναιος παίζουν κότταβο, ενώ ο Γανυμήδης με ένα στεφάνι στα χέρια είναι διαιτητής. Ανταμοιβή είναι ένα αγαλματάκι της Ήβης σε έναν αργυρό δίσκο. Ο Υμέναιος έριξε πρώτος, αλλά δεν πέτυχε. Τότε ο Έρως με την σειρά του σημάδεψε, και πριν ρίξει, έκανε από μέσα του προσευχή στην μητέρα του.
Latin > Chinese
cottabus, i. m. :: 打鞭之聲
