segnitia
ποταμῷ γὰρ οὐκ ἔστιν ἐμβῆναι δὶς τῷ αὐτῷ → it is impossible to step twice in the same river, you cannot step twice into the same rivers
Latin > English
segnitia segnitiae N F :: sloth, sluggishness, inertia; weakness, feebleness; disinclination for action
Latin > English (Lewis & Short)
segnĭtĭa: ae, and (less freq.) segnĭ-tĭes, em, ē, f. segnis,
I slowness, tardiness, dilatoriness, sluggishness, inactivity (freq. and class.; syn.: desidia, ignavia, pigritia, socordia).
(a) Form segnitia: ut quod segnitia erat sapientia vocaretur, Tac. H. 1, 49: nihil loci'st segnitiae neque socordiae, * Ter. And. 1, 3, 1: rudem esse omnino in nostris poëtis aut inertissimae segnitiae est aut fastidii delicatissimi, Cic. Fin. 1, 2, 5: aliquem segnitiae accusare, Liv. 31, 38; Col. 9, 5, 2: segnitiae nota, Suet. Claud. 5 fin.: difficultatis patrocinia praeteximus segnitiae, Quint. 1, 12, 16: ob segnitiam non vindicatae fratris injuriae, Vell. 1, 1, 1: segnitia in asserendā libertate, Quint. 6, 5, 8 Zumpt N. cr.: qui segnitiam juvenis juxta insultet, Tac. A. 4, 59: sine segnitiā verecundus, Cic. Brut. 81, 282: ne temere coepta segnitia insuper everteret, Liv. 36, 15; Quint. 11, 3, 52: segnitia maris, Tac. H. 3, 42.—
(b) Form segnities: in hujusmodi negotio Diem sermone terere, segnities mera'st, Plaut. Trin. 3, 3, 67: quae tam sera moratur Segnities? * Verg. A. 2, 374: abs te socordiam omnem reice et segnitiem amove, Plaut. As. 2, 1, 6: castigemus etiam segnitiem hominum atque inertiam, Cic. de Or. 1, 41, 185 B. and K. (al. segnitatem acc. to Non. 174, 21): ut castigaret segnitiem populi, Liv. 31, 6 fin.; 31, 7: in desidiam segnitiemque conversus, Suet. Galb. 9: post nimiam ventorum segnitiem, Col. 2, 20, 5: in cunctatione ac segnitie perstare, Liv. 22, 27; 44, 7.
Latin > French (Gaffiot 2016)
sēgnĭtĭa,¹² æ, f. (segnis), lenteur, indolence, nonchalance, paresse, apathie : Cic. Fin. 1, 5 ; Br. 282 ; Ter. Andr. 206 ; Liv. 31, 38 ; 36, 15 ; segnitia maris Tac. H. 3, 42, le calme de la mer.
Latin > German (Georges)
sēgnitia, ae, f. u. sēgnitiēs, ēī, f. (segnis), die Gleichgültigkeit, die Schläfrigkeit, die Langsamkeit, Laßheit, a) eig.: α) Form -tia, Cic., Liv., Vell. u.a.: sine segnitia, Cic. – β) Form -ties, Plaut., Verg., Liv. u.a. – b) übtr.: segnitia maris, Meeresstille, Tac. hist. 3, 42: mimia ventorum segnities, Windstille, Colum. 2, 20, 5: segnities verbi, wenn ein Wort die Sache nicht gehörig und kräftig genug ausdrückt, Ps. Quint. decl. 12, 11.
Latin > Chinese
segnitia, ae. f. :: 懶。慢。怵。失處。癡。— maris 海中無風。
