δικαιοκρίτης
Περὶ τοῦ ἐπέκεινα τοῦ νοῦ κατὰ μὲν νόησιν πολλὰ λέγεται, θεωρεῖται δὲ ἀνοησίᾳ κρείττονι νοήσεως → On the subject of that which is beyond intellect, many statements are made on the basis of intellection, but it may be immediately cognised only by means of a non-intellection superior to intellection
English (LSJ)
[ῐ], ου, ὁ, righteous judge, LXX 2 Ma.12.41, PRyl.113.35 (ii A. D.).
Spanish (DGE)
-ου, ὁ juez justo, ponderado en lit. judeo-crist. de Dios ὁ δ. κύριος LXX 2Ma.12.41, cf. Orac.Sib.3.704, Hippol.Antichr.49, Gr.Nyss.Ep.16.4, de Cristo, Hippol.Consumm.47, como elogio en una petición al prefecto ἀξιῶ σε τὸν κύριον καὶ δικαι[ο] κρίτην ... PRyl.113.35 (II d.C.), de emperadores rom., Sibyll.Tib.101, gener. de pers. Heph.Astr.1.1.206.
German (Pape)
[Seite 626] ὁ, gerechter Richter, Or. Sib. u. a. Sp.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
juge équitable.
Étymologie: δίκαιος, κριτής.
Greek (Liddell-Scott)
δῐκαιοκρίτης: -ου, ὁ, =δίκαιος κριτής, Ἑβδ. (Β Μακκ. ιβ΄, 41), Χρησμ. Σιβυλλ. 3. 704, πρβλ. Κόντ. Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 428.
Greek Monolingual
ο (AM δικαιοκρίτης)
δίκαιος κριτής.
