δυσφόρως
From LSJ
μοχθεῖν τε βροτοῖσ(ιν) άνάγκη → and you mortals must endure trouble (Euripides' Hippolytus 208)
French (Bailly abrégé)
adv.
de façon à pouvoir être difficilement supporté ; avec impatience.
Étymologie: δύσφορος.
Spanish
con aflicción, con disgusto, con molestias, mal
Russian (Dvoretsky)
δυσφόρως: тяжело, горестно: δυσφόρως ἄγειν τι Soph. быть подавленным чем-л.: τὰ δυσφόρως ἔχοντα Soph. неприятности, огорчения.
