οδύσσειος
From LSJ
εἰς δὲ θεοὺς ἀσεβείας τε καὶ εὐσεβείας καὶ γονέας καὶ αὐτόχειρος φόνου μείζους ἔτι τοὺς μισθοὺς διηγεῖτο → and he had still greater requitals to tell of piety and impiety towards the gods and parents and of self-slaughter
Greek Monolingual
-α, -ο (ΑΜ ὀδύσσειος, -α, -ον, Α και ὀδύσειος και επικ. τ. ὀδυσήϊος και ὀδυσσήϊος, -α, -ον) Οδυσσεύς
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον Οδυσσέα («οδύσσειες περιπέτειες»)
2. (το θηλ. ως κύριο όν.) Οδύσσεια
επικό ποίημα του Ομήρου το οποίο πραγματεύεται τις περιπλανήσεις του Οδυσσέα μετά την άλωση της Τροίας κατά την επιστροφή του στην Ιθάκη
νεοελλ.
(το θηλ. ως κύριο όν.) μτφ. α) αλλεπάλληλες ταλαιπωρίες και βάσανα
β) περιπλάνηση γεμάτη απρόοπτα
Ι
