λογισάμενος ὅτι καὶ ἐκ νεκρῶν ἐγεῖραι δυνατὸς ὁ Θεός → in the belief that God was able to raise him up from the dead
φωταγωγῶ, -έω, ΝΜΑ φωταγωγός
φωτίζω με άπλετο φως, καταυγάζω
μσν.-αρχ.
εκκλ. μτφ. παρέχω ψυχικό και πνευματικό φωτισμό («σταυρὸς ἀναλάμψας ἐφωταγώγησε», Αθανάσ.)
αρχ.
(για αστέρα) οδηγώ κάποιον με εκπομπή φωτός.