ἐμπεριεκτικός
τὸ πνεῦμά ἐστι τὸ ζωοποιοῦν, ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν → it is the spirit that quickeneth; the flesh profiteth nothing (1 John 6:63)
English (LSJ)
ἐμπεριεκτική, ἐμπεριεκτικόν, comprehending, inclusive, c.gen., A.D.Pron.4.7, al.: abs., Id.Synt.231.3.
Spanish (DGE)
-ή, -όν
que contiene, de abstr. capaz de abarcar, comprehensivo gener. c. gen. οἱ γὰρ ὅροι τῶν γενικῶν ἐμπεριεκτικοί εἰσιν, οὐ μὴν τῶν ἰδικῶν pues las definiciones son comprensivas de lo general, no de lo particular A.D.Pron.4.7, cf. Clem.Al.Strom.8.6.17, τὰ γοῦν πληθυντικὰ τοῦ πρώτου προσώπου ἐμπεριεκτικὰ δύναται εἶναι A.D.Pron.19.9, δύναμις ... ἐ. τῶν πάντων Iren.Lugd.Haer.1.12.4, τῶν ὄντων ἐ. φύσις Gr.Nyss.Eun.1.368, ἐ. ... δικαιοσύνη καὶ τῶν ἄλλων πασῶν ἀρετῶν Ath.Al.M.28.984A, abs. Gr.Naz.M.36.361C
•gram., subst. neutr. colectivo παρὰ τοὺς ἵππους ἐμπεριεκτικόν τι ἀποτελεῖται, τὸ ἱππών a partir de «caballos» se forma un colectivo «caballada» A.D.Synt.231.4.
German (Pape)
[Seite 812] ή, όν, in sich enthaltend, Clem. Al. u. a. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ἐμπεριεκτικός: -ή, -όν, ὁ ἐμπεριέχων, μετὰ γεν., εἰσὶ δὲ ἔνιοι καὶ τῆς αἰτίας ἐμπεριεκτικοὶ ὅροι Κλήμ. Ἀλ. Στρώμ. 8, σ. 330, 31.
Greek Monolingual
-ή, -ό (Α ἐμπεριεκτικός, -ή, -όν)
αυτός που περιέχει, που περιλαμβάνει κάτι.
