View source for Ω

{{LSJ1
|Full diacritics=Ω
|Medium diacritics=Ω
|Low diacritics=Ω
|Capitals=Ω
|Transliteration A=Ō
|Transliteration B=Ō
|Transliteration C=O
|Beta Code=&#42;w
|Definition=<b class="b3">ὦ, τό,</b> twenty-fourth and last letter of the Ionic alphabet, ἀπὸ ἄλφα ἕως .ω. <span class="title">Gloss.</span>iii 283 (ix A. D.); thence used as a symbol of [[the end]], [[the last]], <b class="b3">ἐγώ εἰμι τὸ ἄλφα καὶ τὸ ὦ</b> (not <b class="b3">τὸ ὦ μέγα</b>) <span class="bibl"><span class="title">Apoc.</span>1.8</span>, al.:—as a numeral ώ = <span class="bibl">800</span>, but [[ωνυμ]] = <span class="bibl">800</span>,<span class="bibl">000</span>. The epichoric Att. and other alphabets of the Inscrr. had used o in differently to represent the sounds of the later ο and ω: [[Ω]] is a differentiated form of ο, and, though usually = ω, was used in the Ionic islands of Paros, Thasos, and Siphnos with the value ο, while O or O represented the sound ω. The name of the letter was <b class="b3">τὸ ὦ</b> (perispom. acc. to Hellad. ap. Phot.<span class="bibl">p.530B.</span>), cf. <span class="bibl">Achae.33.3</span>, <span class="bibl">Pl.<span class="title">Phdr.</span>244d</span>, <span class="bibl"><span class="title">Cra.</span> 420b</span>, <span class="bibl"><span class="title">Tht.</span>203c</span>: after the loss of the distinction between long and short vowels, ο and ω had the same pronunciation; they begin to be confused in Papyri of iii B. C. (οἰκωνόμου <span class="bibl"><span class="title">PRev.Laws</span> 50.22</span> (iii B. C.)), but the name ω μέγα appears first in later Greek, Theognost.<span class="title">Can.</span> 13; κατὰ σχῆμα διπλοῦ ω ἤτοι μεγάλου <span class="bibl">Eust.869.26</span>; οἱ δὲ περὶ Ἀρίσταρχον αὐτὸ τὸ ποτήριον ω μέγα εἶναί φασιν, ὁποῖν ἴσως τὸ κατὰ δύο ῡ ἐσχηματισμένον <span class="bibl">Id.869.29</span>; <b class="b3">ἐν τῷ ω μεγάλῳ</b> under [[omega]] (in a lexicon), <span class="bibl">Id.1828.49</span>: διὰ τοῠ ω μεγάλου <span class="bibl">Hdn.<span class="title">Epim.</span>208</span>.
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1406.png Seite 1406]] zum Unterschiede von ὂ μικρόν, vgl. Heindorf zu Plat. Crat. 416 b, vier und zwanzigster Buchstabe im griechischen Alphabet, als Zahlzeichen ω' = 800, aber,ω = 800000. Das Schriftzeichen für diesen Laut soll Simonides erfunden haben. – Bei den Ioniern tritt es zuweilen für α ein, ὤνθρωπος, [[ὤριστος]] statt [[ἄνθρωπος]], [[ἄριστος]], s. Koen Greg. Cor. p. 415. 421, u. häufiger für αυ, [[θῶμα]], [[κῶμα]], [[τρῶμα]], [[ὤριον]] für θαῦμα, [[καῦμα]], [[τραῦμα]], [[αὔριον]], vgl. Greg. Cor. p. 654. 698. – Bei den Aeolern u. Doriern steht es oft für ου, ὦας, βωλή, ὠρανός, [[Μῶσα]], [[κῶρος]] für αὖας, [[βουλή]], [[οὐρανός]], [[Μοῦσα]], [[κοῦρος]], so wie in der 2. Deklination im gen. sing. und acc. plur. ω u. ως für ου u. ους stehen, vgl. Koen Greg. Cor. p. 191. 246. – Dagegen setzen die Dorier α für ω, z. B. [[πρᾶτος]], [[θεαρός]] für [[πρῶτος]], [[θεωρός]], u. so bes. im gen. plur. der ersten Dekl. ᾶν für ῶν, s. Koen Greg. Cor. p. 196. – Bei den Aeolern steht zuweilen ο dafür, ὅρα, ὀτειλή für ὥρα, [[ὠτειλή]], s. Koen a. a. O. 615. Auch υ, z. B. [[χελύνη]], τέκτυν für [[χελώνη]], [[τέκτων]], s. Bast zu Greg. Cor. p. 586.
}}
{{bailly
|btext=ω, ὦ [[μέγα]] (τό) :<br /><i>indécl.</i><br />oméga <i>litt.</i> grand ô :<br />24ᵉ lettre de l’alphabet grec;<br />comme chiffre ωʹ = 800 - ͵ω <i>et postér.</i> Ω = 800 000.
}}
{{StrongGR
|strgr=the [[last]] [[letter]] of the Greek [[alphabet]], i.e. ([[figuratively]]) the [[finality]]: Omega.
}}
{{Thayer
|txtha=Omega: omega, the [[last]] (24th) [[letter]] of the Greek [[alphabet]]: [[ἐγώ]] [[εἰμί]] τό Ω (WH Ω, L ὦ, T ὦ), equivalent to τό [[τέλος]], i. e. the [[last]] ([[see]] Alfa, Α, ἆ, [[ἄλφα]] (and B. D. ([[especially]] American edition) [[under]] the [[word]] and [[article]] 'Alpha', [[also]] [[article]] Α and Ω by Piper in Herzog (cf. Schaff-Herzog), and by Tyrwhitt in Dict. of Chris. Antiq.)), ὦ and omicron ὀ in manuscripts [[see]] Scrivener, Plain Introduction etc., p. 627; 'Six Lectures' etc., p. 176; WH. Introductory § 404; cf. [[especially]] Meisterhans, Gram. d. Attic Inschr., p. 10.) 
}}
{{lsm
|lsmtext='''Ω:''' ω, ὦμέγα, το εικοστό [[τέταρτο]] [[γράμμα]] του ελλ. αλφαβ.· ως [[αριθμός]], ωʹ = 800, [[αλλά]] ͵ω = 800.000. Το όνομα ὦ [[μέγα]], μεγάλο ή μακρό ο, είναι νεότερο και διακρίνει το [[γράμμα]] αυτό από το [[ὂ [[μικρόν]], [[δηλαδή]] το μικρό ή βραχύ <i>ο</i>· [[αλλά]] ο [[τύπος]] Ω δεν χρησιμοποιούνταν στην Αθήνα [[μέχρι]] τον καιρό του άρχοντα Ευκλείδη (403 π.Χ.)· βλ. Ε, Η. Μεταβολές του ω, [[ιδίως]] στις διαλέκτους:<br /><b class="num">1.</b> Ιων., μερικές φορές αντί <i>α</i>, όπως, [[ὤνθρωπος]], [[ὤριστος]], αντί [[ἄνθρωπος]], [[ἄριστος]],<br /><b class="num">2.</b> Ιων., επίσης αντί <i>αυ</i>, όπως, [[θῶμα]], [[τρῶμα]] αντί [[θαῦμα]], [[τραῦμα]]· η [[μεταβολή]] αυτή είναι επίσης και Δωρ., [[ὦλαξ]]αντί [[αὖλαξ]],<br /><b class="num">3.</b> Αιολ. και Δωρ., <i>ω</i> αντί <i>ου</i>, όπως [[ὠρανός]], [[Μῶσα]], [[κῶρος]], <i>λιπῶσα</i> αντί [[οὐρανός]], [[Μοῦσα]], [[κοῦρος]], <i>λιποῦσα</i>· [[επομένως]], οι καταλήξεις <i>ου</i> και <i>ους</i> στη γεν. ενικ. και αιτ. πληθ. μεταβάλλονται σε <i>ω</i>και <i>ως</i>,<br /><b class="num">4.</b> Δωρ., το <i>ω</i> γίνεται <i>ᾱ</i>, όπως, [[πρῶτος]], [[πρώτιστος]], <i>θεωρὸς</i> γίνονται [[πρᾶτος]], [[πράτιστος]], <i>θεᾱρός</i>· [[οπότε]] η [[κατάληξη]] της γεν. πληθ. των πρωτοκλίτων <i>-ῶν</i> γίνεται <i>-ᾶν</i>,<br /><b class="num">5.</b> Αιολ., μερικές φορές το <i>ω</i> γίνεται <i>υ</i>, όπως [[χελύνη]] αντί [[χελώνη]].
}}
{{elru
|elrutext='''Ω:''' ω (ὦ [[μέγα]]) омега (о долгое; 24-я и последняя буква греч. алфавита): τὸ Α καὶ τὸ Ω NT альфа и омега, перен. начало и конец; ωʹ - 800; ͵ω - 800000.
}}
{{mdlsj
|mdlsjtxt=<br /><b class="num">1.</b> Ω, ω, ὦ [[μέγα]], [[twenty]]-[[fourth]] [[letter]] of the Gr. [[alphabet]]: —as a [[numeral]] ω41 = 800, but 'ω = 800, 000. The [[name]] of ὦ [[μέγα]], [[great]] or [[long]] ο, was given at a [[later]] [[period]] to [[distinguish]] it from [[ὂ μικρόν]] [[little]] or [[short]] ο; but the [[form]] Ω was not [[adopted]] at [[Athens]] [[till]] the Archonship of [[Euclides]] (B. C. 403); v. sub E, H. Changes of ω, especially in the dialects:<br /><b class="num">1.</b> ionic [[sometimes]] for α, as [[ὤνθρωπος]] [[ὤριστος]] for [[ἄνθρωπος]] [[ἄριστος]].<br /><b class="num">2.</b> ionic also for αυ, as [[θῶμα]] [[τρῶμα]] for [[θαῦμα]] [[τραῦμα]]:—[[this]] is also doric, [[ὦλαξ]] for [[αὖλαξ]].<br /><b class="num">3.</b> aeolic and doric ω for ου, as [[ὠρανός]] [[Μῶσα]] [[κῶρος]] λιπῶσα for [[οὐρανός]] [[Μοῦσα]] [[κοῦρος]] λιποῦσα; so, ου and ους in gen. sg. and acc. pl. of 2nd decl. [[pass]] [[into]] ω and ως.<br /><b class="num">4.</b> doric, ω becomes ᾱ, as [[πρῶτος]] [[πρώτιστος]] [[θεωρός]] [[become]] [[πρᾶτος]] [[πράτιστος]] θεᾱρός; so gen. pl. of 1st dec. -ῶν becomes -ᾶν.<br /><b class="num">5.</b> Aeol. [[sometimes]] also υ, as [[χελύνη]] for [[χελώνη]].
}}