ὑπάτη: Difference between revisions
Μή μοι γένοιθ', ἃ βούλομ', ἀλλ' ἃ συμφέρει → Ne sit mihi, quod cupio, sed quod expedit → nicht was ich will, geschehe mir, doch was mir nützt
(Bailly1_5) |
(43) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ας (ἡ) :<br /><i>s.e.</i> [[χορδή]];<br />la dernière corde, la plus basse.<br />'''Étymologie:''' [[ὕπατος]]. | |btext=ας (ἡ) :<br /><i>s.e.</i> [[χορδή]];<br />la dernière corde, la plus basse.<br />'''Étymologie:''' [[ὕπατος]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=ἡ, Α<br />(ενν. [[χορδή]]) η μεγαλύτερη σε [[μήκος]] ή η υψηλότερη [[χορδή]] της λύρας, [[αλλά]] και η κατώτατη ως [[προς]] την [[οξύτητα]] του τόνου από τις [[τρεις]] χορδές που αποτελούσαν την ελληνική [[μουσική]] [[κλίμακα]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Ουσιαστικοποιημένος τ. του θηλ. [[ὑπάτη]] ([[χορδή]]) του επιθ. [[ὕπατος]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:51, 29 September 2017
English (LSJ)
(sc. χορδή), ἡ,
A the highest of the three strings which formed the framework of the musical scale (opp. νεάτη, μέση), but the lowest in pitch, Philol.6, Pl.R.443d, etc.; αἱ ὑπάται the highest tetrachord, Anon.Oxy.667.16; τὴν ἀπὸ τῶν ὑπάτων . . ἐπίτασιν raising of pitch from the low notes, Antyll. ap. Orib. 6.10.7; τὸ βομβυκέστερον τῶν ὑπατῶν Nicom.Harm.11; ὑπάτη ὑπατῶν ibid. (but ὑ. ὑπάτων Cleonid.Harm.4).
Greek (Liddell-Scott)
ὑπάτη: (ἐξυπακ. χορδή), ἡ, ἡ ὑψίστη ἢ μεγίστη (κατὰ τὸ μῆκος) χορδὴ ἀλλὰ κατωτάτη κατὰ τὴν ὀξύτητα τοῦ τόνου ἐκ τῶν τριῶν χορδῶν, αἵτινες ἀπετέλουν τὴν Ἑλληνικὴν μουσικὴν κλίμακα (ἴδε μέση, νεάτη), Πλάτ. Πολ. 443D, κλπ., πρβλ. παρυπάτη, καὶ ἴδε Chapell Anc Mus. σ. 36. - Ἴδε Γ. Κατζιδάκι Βιβλιοκρισίαν ἐν Ἀθηνᾶς τόμ. ΙΓ΄, σ. 532, ἔνθα ἡ γενικ. πληθ. ὑπατῶν.
French (Bailly abrégé)
ας (ἡ) :
s.e. χορδή;
la dernière corde, la plus basse.
Étymologie: ὕπατος.
Greek Monolingual
ἡ, Α
(ενν. χορδή) η μεγαλύτερη σε μήκος ή η υψηλότερη χορδή της λύρας, αλλά και η κατώτατη ως προς την οξύτητα του τόνου από τις τρεις χορδές που αποτελούσαν την ελληνική μουσική κλίμακα.
[ΕΤΥΜΟΛ. Ουσιαστικοποιημένος τ. του θηλ. ὑπάτη (χορδή) του επιθ. ὕπατος.
