οξύτητα

Greek Monolingual

η (Α ὀξύτης, -ητος) οξύς
1. (για πράγματα και σχήματα) η ιδιότητα ή η κατάσταση του οξέος, του αιχμηρού, αιχμηρότητα
2. το να είναι κάτι έντονο, ισχυρό («η οξύτητα του ήχου»)
3. η ξινάδα, το όξινο («τὴν ὀξύτητα τοῦ οἴνου», Θεόφρ.)
νεοελλ.
1. βιαιότητα, σφοδρότητα
2. χημ. α) η τάση, η ιδιότητα μιας ουσίας να δρα ως οξύ
β) ο βαθμός συγκέντρωσης μιας τέτοιας ουσίας, που είναι διαλυμένη σε έναν διαλύτη
αρχ.
1. οξύνοια, εξυπνάδα
2. ταχύτητα
3. ορμητικότητα
4. ο οξύς τόνος, η οξεία
5. φρ. «ἡ ὀξύτης τῶν καιρῶν» — η κατάλληλη, η ευνοϊκή στιγμή, η ευκαιρία.