ἀπείριτος

English (LSJ)

ον,

   A = ἀπειρέσιος, Od.10.195, Hes.Th.109; boundless, immense, νῆσος D.P.4; γαῖα Orph.Fr.91, al.: neut. pl. as Adv., ἀπείριτα δηριόωντες Timo12.

German (Pape)

[Seite 285] unendlich, Od. 10, 195 πόντος; Hes. Th. 109; oft sp. D., z. B. νῆσος Dion. Per. 4.

Greek (Liddell-Scott)

ἀπείρῐτος: ον ἀπειρέσιος, Ὀδ. Κ. 195, Ἡσ. Θ. 109.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
infini, immense.
Étymologie: ἄπειρος².

English (Autenrieth)

= ἀπειρέσιος, Od. 10.195†.

English (Slater)

ἀπείρῐτος, -ον
   1 impenetrable (v. W. Schulze, Q. E., 116̆{3}) βατιᾷ τἐν ἀπειρίτῳ (ἀπειρά（ν）τῳ codd.; ἀπειρίτῳ Heyne) (O. 6.54)

Spanish (DGE)

(ἀπείρῐτος) -ον

• Alolema(s): lacon. ἀπήρ- Alcm.7.1.14
1 infinito, ilimitado, inmenso πόντος Od.10.195, Hes.Th.109, Nonn.D.27.41, γαῖα Hes.Th.878, Orph.Fr.91, αἶα Epic.Alex.Adesp. en POxy.2816.2.14, ref. al conjunto de las tierras que emergen del océano νῆσος ἀ. D.P.4, τύμβος Nonn.D.40.221, cf. Par.Eu.Io.1.10, 6.10, A.R.3.1239, Mesom.2.11, Q.S.3.386, Sch.A.Th.83
•fig. sin límites κάλλος A.R.Fr.7, ὄλβος Hes.Sc.204.
2 inextricable, impenetrable σχοίνῳ βατιᾷ τ' ἐν ἀπειρίτῳ Pi.O.6.54.
3 neutr. como adv. sin fin, incesantemente ἀπείριτα δηριόωντες Timo 12, en sg. ἀπείριτον ὁμάδησαν A.R.3.971.

Greek Monolingual

ἀπείριτος, -ον (Α)
απειρέσιος.

Greek Monotonic

ἀπείρῐτος: -ον, = ἀπειρέσιος, σε Ομήρ. Οδ., Ησίοδ.