ναυαγία

English (LSJ)

Ion. ναυηγίη, ἡ,

   A shipwreck, Hdt.7.190,192, al., E.Hel.1070, etc.; ναυαγίᾳ χρῆσθαι, περιπίπτειν, Luc.VH2.35, Tox. 2: in pl., Pi.I.1.36 (s. v. l.); ἐν χειμῶνι καὶ ναυαγίαις Ar.Th.873.

German (Pape)

[Seite 230] ἡ, ion. ναυηγίη, Schiffbruch; Her. 7, 190. 192 u. öfter; auch Pind. (s. das Folgde); ἐκ ναυαγίας ἔφυγον, Eur. Hel. 1076; Dem. 18, 194; Sp., ναυαγίᾳ χρησάμενος, als er Schiffbruch gelitten, Luc. V. H. 2, 35; auch ναυαγίᾳ περιπεσεῖν, Tox. 2.

Greek (Liddell-Scott)

ναυᾱγία: Ἰων. ναυηγίη, ἡ, ναυάγιον, «καραβοτσάκισμα», Ἡρόδ. 7. 190, 192, κ. ἀλλ., Εὐρ. Ἑλ. 1070, κτλ.· ναυαγίᾳ χρῆσθαι, περιπίπτειν Λουκ. π. Ἀληθ. Ἱστ. 2. 35, Τόξ. 2· ἐν τῷ πληθ., Πινδ. Ι. 1. 52· ἐν χειμῶνι καὶ ναυαγίαις Ἀριστοφ. Θεσμ. 873.

French (Bailly abrégé)

ας (ἡ) :
naufrage.
Étymologie: ναυαγός.

English (Slater)

ναυᾱγία
   1 shipwreck, met.? ἄρουραν· ἅ νιν ἐρειδόμενον ναυαγίαις ἐξ ἀμετρήτας ἁλὸς ἐν κρυοέσσᾳ δέξατο συντυχίᾳ (I. 1.36)

Greek Monolingual

ναυαγία και ιων. τ. ναυηγίη, ἡ (Α) ναυαγός
συντριβή πλοίου, καραβοτσάκισμα, ναυάγιο («ἐν χειμῶνι καὶ ναυαγίαις», Αριστοφ.).

Greek Monotonic

ναυᾱγία: ἡ, Ιων. ναυηγίη, ναυάγιο, σε Ηρόδ., Ευρ.