πλουτογαθής: Difference between revisions
Φιλόπονος ἴσθι καὶ βίον κτήσῃ καλόν → Si non laboris te piget, vives bene → Sei arbeitsam, dann hast du reichlich Lebensgut
(33) |
(6) |
||
Line 21: | Line 21: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=και [[πλουταγαθής]], -ές, Α<br /><b>1.</b> αυτός που χαίρεται με τα πλούτη<br /><b>2.</b> αυτός που έχει άφθονα πλούτη, [[πάμπλουτος]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[πλοῦτος]] <span style="color: red;">+</span> -<i>γᾱθής</i> / -<i>γηθής</i> (<span style="color: red;"><</span> [[γῆθος]]<span style="color: red;"><</span> <i>γηθῶ</i> «[[ευφραίνω]]»), <b>πρβλ.</b> <i>μελι</i>-<i>γαθής</i>, <i>πολυ</i>-<i>γαθής</i>]. | |mltxt=και [[πλουταγαθής]], -ές, Α<br /><b>1.</b> αυτός που χαίρεται με τα πλούτη<br /><b>2.</b> αυτός που έχει άφθονα πλούτη, [[πάμπλουτος]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[πλοῦτος]] <span style="color: red;">+</span> -<i>γᾱθής</i> / -<i>γηθής</i> (<span style="color: red;"><</span> [[γῆθος]]<span style="color: red;"><</span> <i>γηθῶ</i> «[[ευφραίνω]]»), <b>πρβλ.</b> <i>μελι</i>-<i>γαθής</i>, <i>πολυ</i>-<i>γαθής</i>]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''πλουτογᾱθής:''' -ές, Δωρ. αντί <i>-γηθής</i> ([[γηθέω]]), αυτός που ευφραίνεται με τον πλούτο, [[πλούσιος]], σε Αισχύλ. | |||
}} | }} |
Revision as of 01:08, 31 December 2018
English (LSJ)
ές, Dor. for -γηθής, (γηθέω)
A delighting by or in riches, wealthy, μυχός A.Ch.801 (lyr., πλουταγαθῆ cod. M.).
German (Pape)
[Seite 638] ές, dor. statt πλουτογηθής, durch Reichthum erfreuend; μυχός, Aesch. Ch. 790, nach Turneb. Conj., die alte Lesart πλουταγαθής, vornehmreich, reich adelig, ist gegen das Versmaaß.
Greek (Liddell-Scott)
πλουτογᾱθής: -ές, Δωρ. ἀντὶ -γηθής, (γηθέω) ὁ εὐφραινόμενος ἐπὶ τῷ πλούτῳ, πλούσιος, Αἰσχύλ. Χο. 801.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
dont l’opulence réjouit.
Étymologie: dor. pour *πλουτογηθής, de πλοῦτος et γηθέω.
Greek Monolingual
και πλουταγαθής, -ές, Α
1. αυτός που χαίρεται με τα πλούτη
2. αυτός που έχει άφθονα πλούτη, πάμπλουτος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πλοῦτος + -γᾱθής / -γηθής (< γῆθος< γηθῶ «ευφραίνω»), πρβλ. μελι-γαθής, πολυ-γαθής].
Greek Monotonic
πλουτογᾱθής: -ές, Δωρ. αντί -γηθής (γηθέω), αυτός που ευφραίνεται με τον πλούτο, πλούσιος, σε Αισχύλ.