ἀκιρός

English (LSJ)

όν (Aeol. ἄκῐρος, α, ον),

   A weak, sc. γυνή, Theoc.28.15; πτέρυγες Nic.Al.559; v.l. Hes.Op.435 (Sup.), cf. EM48.50. Adv. ἀκιρῶς· εὐλαβῶς, ἀτρέμας, Hsch.    II ἀκιρός· ὁ βορρᾶς, Id.

Greek (Liddell-Scott)

ἀκῐρός: -όν, (ἄλλ. ἄκῐρος, α, ον), Θεόκρ. 28.15· ἑτέρα γραφὴ ἐν Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 433· λέξις ἀμφιβόλου σημασ., πιθανῶς, ἀκιδνός.

Spanish (DGE)

(ἀκῐρός) -ή, -όν

• Prosodia: [ᾰ-]

• Morfología: [eol. sg. gen. fem. ἀκίρας Theoc.28.15; ép. plu. dat. ἀκιρῇσι Nic.Al.558]
I 1débil, flojo, endeble πτέρυγες Nic.l.c.
•subst. (sc. γυνή) εἰς ἀκίρας a casa de una (mujer) endeble Theoc.l.c.; cf. ἀκιρής.
2 ἀκιρός· ὁ βορρᾶς Hsch.
II adv. -ῶς tranquilamente, con cuidado Hsch.

• Etimología: Etim. desc.; cf. ἀκιδνός de igual sign.

Greek Monolingual

ἀκιρός, -όν (Α)
ασθενικός, αδύνατος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Αγνωστης ετυμολ., βλ. και ἀκιδνός.

Greek Monotonic

ἀκῐρός: -όν, πιθ. = ἀκιδνός, σε Θεόκρ.

Frisk Etymological English

See also: ἀκιδνός