ἑτεροσχημάτιστος: Difference between revisions

From LSJ

ἐν τῷ θέρει τὴν χλαῖναν κατατρίβων → wearing out one's cloak in summertime

Source
m (Text replacement - "<b class="b2">([\w]+ [\w]+ [\w]+ [\w]+)<\/b>" to "$1")
m (Text replacement - "<b class="b2">([\w]+ [\w]+)<\/b>" to "$1")
Line 8: Line 8:
|Transliteration C=eteroschimatistos
|Transliteration C=eteroschimatistos
|Beta Code=e(terosxhma/tistos
|Beta Code=e(terosxhma/tistos
|Definition=ον, <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> <b class="b2">differently formed</b>: <b class="b3">τὸ ἑ</b>. [[change of grammatical form]], as a figure of speech, <span class="bibl">Phoeb.<span class="title">Fig.</span>1.5</span>.</span>
|Definition=ον, <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> [[differently formed]]: <b class="b3">τὸ ἑ</b>. [[change of grammatical form]], as a figure of speech, <span class="bibl">Phoeb.<span class="title">Fig.</span>1.5</span>.</span>
}}
}}
{{ls
{{ls

Revision as of 15:15, 1 July 2020

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἑτεροσχημάτιστος Medium diacritics: ἑτεροσχημάτιστος Low diacritics: ετεροσχημάτιστος Capitals: ΕΤΕΡΟΣΧΗΜΑΤΙΣΤΟΣ
Transliteration A: heteroschēmátistos Transliteration B: heteroschēmatistos Transliteration C: eteroschimatistos Beta Code: e(terosxhma/tistos

English (LSJ)

ον,

   A differently formed: τὸ ἑ. change of grammatical form, as a figure of speech, Phoeb.Fig.1.5.

Greek (Liddell-Scott)

ἑτεροσχημάτιστος: -ον, διαφόρως ἐσχηματισμένος: τὸ ἑτεροσχημάτιστον, «ἑτεροσχημάτιστον δὲ ἐστιν ἐναλλαγὴ ῥήματος εἰς μετοχήν, ἤ καθ’ ἑαυτὸ ἤ μετὰ συνδέσμου, ἤ καὶ ῥήματος ἀπὸ ἐγκλίσεως εἰς ἔγκλισιν, ὡς ἴνα ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν, ‘ἐπειδὴ ἔτρεχεν ὁ δεῖνα, τόδε ἐγένετο’, εἴπω ‘τρέχοντος τοῦ δεῖνα τόδε ἐγένετο’» Φοιβάμμωνος περὶ Σχημάτ. ἐν Ρήτορσι (Walz) τ. 8. σ. 503.

Greek Monolingual

ἑτεροσχημάτιστος, -ον (Α)
1. αυτός που είναι διαφορετικά σχηματισμένος
2. το ουδ. ως ουσ. τὸ ἑτεροσχημάτιστον
η εναλλαγή γραμματικού τύπου ως ρητορικό σχήμα, όπως ενός ρήματος σε μετοχή ή μιας εγκλίσεως ρήματος σε άλλη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ετερο- + -σχηματιστος (< σχηματίζω), πρβλ. α-σχημάτιστος].