κληματῖτις: Difference between revisions

From LSJ

μήτε ἐγρηγορόσιν μήτε εὕδουσι κύρτοις ἀργὸν θήραν διαπονουμένοις → weels that secure a lazy angling for men whether asleep or awake

Source
m (Text replacement - "<b class="b2">([\w]+ [\w]+ [\w]+ [\w]+)<\/b>" to "$1")
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)<b class="b3">(\w+)<\/b>" to "$1")
Line 8: Line 8:
|Transliteration C=klimatitis
|Transliteration C=klimatitis
|Beta Code=klhmati=tis
|Beta Code=klhmati=tis
|Definition=ιδος, ἡ, Adj. <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> [[with long climbing branches]], name of a kind of <b class="b3">ἀριστολοχεία</b>, Dsc.3.4. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">II</span> Subst., = foreg. 11.2, Ps.-Dsc.4.180.</span>
|Definition=ιδος, ἡ, Adj. <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> [[with long climbing branches]], name of a kind of [[ἀριστολοχεία]], Dsc.3.4. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">II</span> Subst., = foreg. 11.2, Ps.-Dsc.4.180.</span>
}}
}}
{{pape
{{pape

Revision as of 18:55, 7 July 2020

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: κλημᾰτῖτις Medium diacritics: κληματῖτις Low diacritics: κληματίτις Capitals: ΚΛΗΜΑΤΙΤΙΣ
Transliteration A: klēmatîtis Transliteration B: klēmatitis Transliteration C: klimatitis Beta Code: klhmati=tis

English (LSJ)

ιδος, ἡ, Adj.

   A with long climbing branches, name of a kind of ἀριστολοχεία, Dsc.3.4.    II Subst., = foreg. 11.2, Ps.-Dsc.4.180.

German (Pape)

[Seite 1450] ιδος, ἡ (das masc. κληματίτης scheint ungebräuchlich), mit Ranken, Diosc. – Bes. ein Rankengewächs, welches sich an Bäumen emporrankt, Theophr. u. A.

Greek (Liddell-Scott)

κλημᾰτῖτις: ῐδος, ἐπίθ., ἔχουσα μακροὺς κλάδους ἀναρριχωμένους, ἀριστολόχεια Διοσκ. 3. 6. ΙΙ. ὡς οὐσιαστ., ἡ κληματίς, ὁ αὐτ. 4. 182.

Greek Monolingual

κληματῖτις, -ιδος, ἡ (Α)
1. (ως επίθ. για άμπελο) αυτή που έχει μακριά αναρριχώμενα κλαδιά («κληματῖτις ἀριστολόχεια», Διοσκ.)
2. ως ουσ. το φυτό κληματίς ή λευκάμπελος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κλῆμα, -ατος + επίθημα -ῖτις, -ίτιδος (πρβλ. κεγχρ-ίτις, κεντρ-ίτις)].