ἐχόντως: Difference between revisions
From LSJ
Dante Alighieri, Paradiso, XXXIII, v. 145
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=<i>seul. dans la locut.</i> [[ἐχόντως]] [[νοῦν]] HDT <i>c.</i> [[νουνεχόντως]].<br />'''Étymologie:''' [[ἔχω]]. | |btext=<i>seul. dans la locut.</i> [[ἐχόντως]] [[νοῦν]] HDT <i>c.</i> [[νουνεχόντως]].<br />'''Étymologie:''' [[ἔχω]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἐχόντως:''' [[имея]], [[обладая]]: νόον ἐ. Her. или λόγον ἐ. Plat. разумно, толково. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 21: | Line 24: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=[[ἐχόντως]] (Α)<br />(επίρρ. από τη μτχ. ενεστ. του έχω) <b>φρ.</b> «[[ἐχόντως]] νοῦν» — νουνεχώς, [[συνετώς]] (<b>Πλάτ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Από τη μτχ. ενεστ. <i>έχων</i>, <i>έχοντος</i> του <i>έχω</i>]. | |mltxt=[[ἐχόντως]] (Α)<br />(επίρρ. από τη μτχ. ενεστ. του έχω) <b>φρ.</b> «[[ἐχόντως]] νοῦν» — νουνεχώς, [[συνετώς]] (<b>Πλάτ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Από τη μτχ. ενεστ. <i>έχων</i>, <i>έχοντος</i> του <i>έχω</i>]. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 20:00, 3 October 2022
English (LSJ)
Adv. pres. part. of ἔχω, in phrase ἐ. νοῦν, = νουνεχόντως (q.v.), Pl.Lg.686e; ἐχόντως ἑαυτὸν τὸν νοῦν Id.Phlb.64a.
German (Pape)
[Seite 1126] adv. zu ἔχων, nur ἐχόντως νοῦν, = νουνεχόντως, Plat. Legg. III, 686 e, wonach Phil. 64 a gesagt ist ἐμφρόνως καὶ ἐχόντως ἑαυτὸι τὸν νοῦν φήσομεν ἀποκρίνασθαι, verständiger Weise.
French (Bailly abrégé)
seul. dans la locut. ἐχόντως νοῦν HDT c. νουνεχόντως.
Étymologie: ἔχω.
Russian (Dvoretsky)
ἐχόντως: имея, обладая: νόον ἐ. Her. или λόγον ἐ. Plat. разумно, толково.
Greek (Liddell-Scott)
ἐχόντως: Ἐπίρρ. μετοχ. ἐνεστ. τοῦ ἔχω, ἐν τῇ φράσει: ἐχόντως νοῦν, νουνεχόντως, Πλάτ. Νόμ. 686Ε· ἀπολ., ὁ αὐτ. ἐν Φιλήβ. 64Α.
Greek Monolingual
ἐχόντως (Α)
(επίρρ. από τη μτχ. ενεστ. του έχω) φρ. «ἐχόντως νοῦν» — νουνεχώς, συνετώς (Πλάτ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Από τη μτχ. ενεστ. έχων, έχοντος του έχω].
