δέαμαι: Difference between revisions

From LSJ

Ἡδύ γε δικαίους ἄνδρας εὐτυχεῖν ὁρᾶν → Gerechte Menschen glücklich sehen, das erfreut → Zu sehn, dass der Gerechte glücklich ist, erfreut

Menander, Monostichoi, 218
m (Text replacement - "l’" to "l'")
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)(btext.*?)’([a-zA-ZÀ-ÿŒ'œ ]+)" to "$1'$2")
 
Line 3: Line 3:
}}
}}
{{bailly
{{bailly
|btext=<i>seul. impf. 3ᵉ sg.</i><br />[[ἀεικέλιος]] δέατ’ (<i>p.</i> δέατο) [[εἶναι]] OD il avait l'air misérable.<br />'''Étymologie:''' p. *δέϜατο, de la R. ΔιϜ ; cf. [[δέελος]].
|btext=<i>seul. impf. 3ᵉ sg.</i><br />[[ἀεικέλιος]] δέατ' (<i>p.</i> δέατο) [[εἶναι]] OD il avait l'air misérable.<br />'''Étymologie:''' p. *δέϜατο, de la R. ΔιϜ ; cf. [[δέελος]].
}}
}}
{{DGE
{{DGE

Latest revision as of 22:18, 11 December 2022

German (Pape)

[Seite 534] scheinen; Wurzel διF, vgl. δέελος, δῆλος, Curtius Grundzüge der Gr. Etymol. 1, 201 f 2, 97. 146 Buttm. Lexil. 2, 103. Bei Hom. einmal, Odyss. 6, 242 πρόσθεν μέν γὰρ δή μοι ἀεικέλιος δέατ' εἶναι, νῦν δὲ θεοῖσιν ἔοικε, Scholl. E τὸ δὲ ἐδέατο ἀντὶ τοῦ ἐδόκει, Scholl. H. δέατο, ἔδοξε, Scholl. T. V ἐδόκει, ἐφαίνετο; var. lect. δόατο, vgl. δοάσσατο. Das praes. indicat. bei Hesych., δέαται, φαίνεται, δοκεῖ; derselbe δεάμην· ἐδοκίμαζον, ἐδόξαζον. Vgl. Etymol. m. p. 252, 34. Der conjunct. praes. δέαται Inscr. Teg., s. Curtius Grundzüge 2, 146.

French (Bailly abrégé)

seul. impf. 3ᵉ sg.
ἀεικέλιος δέατ' (p. δέατο) εἶναι OD il avait l'air misérable.
Étymologie: p. *δέϜατο, de la R. ΔιϜ ; cf. δέελος.

Spanish (DGE)

• Morfología: [arcad. pres. subj. 3a sg. δέατοι IG 5(2).6.10, 18 (Tegea IV a.C.); impf. sin aum. δεάμην Hsch.; aor. subj. 3a sg. δεά[ση] τοι IG 5(2).343.24 (Orcómeno IV a.C.)]
1 en constr. pers. parecer, dar la impresión de c. dat. e inf. concert. μοι ἀεικέλιος δέατ' εἶναι me pareció que tenía un aspecto miserable, Od.6.242, εἰκ ἂν δέατοί σφεις πόλεμος εἶναι ὁ κωλύων ... τὰ ἔργα si les parece que es la guerra lo que ha entorpecido los trabajos, IG 5(2).6.10, cf. 46 (Tegea IV a.C.), Hsch.s.u. δεάμην.
2 impers. c. dat. parecer bien, parecer adecuado γράφεα ... καθ[έσ] θ[αι], ὁπόθ' ἂν δεά[ση] τοι ἀμφοτέροις IG 5(2).343.24 (Orcómeno IV a.C.), ζαμιόντω οἱ ἐσδοτῆρες ὅσᾳ ἂν δέατοι σφεις ζαμίᾳ que los adjudicatarios impongan la multa que les parezca adecuada, IG 5(2).6.18 (Tegea IV a.C.).
• Etimología: De la raíz en grado pleno/ø *dei̯°H1-, cf. δέαλος > δῆλος, que, en grado ø/pleno, *di̯eH1- da lugar a ἀρί-ζηλος, lat. diēs y, en grado ø/ø *diH1-, a ai. dīdyati, dínam, aesl. dĭnŭ, etc.

Russian (Dvoretsky)

δέαμαι: казаться: только в выраж. ἀεικέλιος δέατ᾽ (= δέατο) εἶναι Hom. он казался жалким.