ὑπόσαλος: Difference between revisions
Ὥς ἐστ' ἄπιστος (ἄπιστον) ἡ γυναικεία φύσις → Muliebris o quam sexus est infida res → Wie unverlässlich ist die weibliche Natur
m (Text replacement - "<b class="b2">([\w]+ [\w]+ [\w]+)<\/b>" to "$1") |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (4 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=yposalos | |Transliteration C=yposalos | ||
|Beta Code=u(po/salos | |Beta Code=u(po/salos | ||
|Definition= | |Definition=ὑπόσαλον,<br><span class="bld">A</span> [[under the sea]], νησίον ''Stad.''72.<br><span class="bld">II</span> [[shaken underneath]], [[undermined]], γῆ Plu.2.434c (<b class="b3">ὑπὸ σάλου</b> codd.); <b class="b3">ὀδόντες ὑ.</b> [[loose]] teeth, Dsc.1.105.5. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1231.png Seite 1231]] unter der Woge, bes. auf offenem, wogendem Meere. Dah. ein wenig schwankend, Plut.; ὀδόντες, etwas wackelnde Zähne, Diosc. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1231.png Seite 1231]] unter der Woge, bes. auf offenem, wogendem Meere. Dah. ein wenig schwankend, Plut.; ὀδόντες, etwas wackelnde Zähne, Diosc. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br />qui a les flots sous lui ; vacillant.<br />'''Étymologie:''' [[ὑπό]], [[σάλος]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ὑπόσᾰλος:''' досл. покачивающийся на море, перен. качающийся, сотрясающийся (ἡ γῆ Plut.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ὑπόσᾰλος''': -ον, ὁ ὑπὸ τὴν θάλασσαν, [[νησίον]] Georg. Gr. min. τ. 2, σ. 449, Gail. ΙΙ. ὑποσειόμενος ὡς ὑπὸ θαλάσσης [[κάτωθεν]], σειόμενος [[κάτωθεν]], τῆς γῆς ὑποσάλου γενομένης, διάφορ. γραφ. ἐν Πλουτ. 2. 434C· ὀδόντες ὑπ., χαλαροὶ ὀδόντες, ὑποσαλευόμενοι, Διοσκ. 5. 119. | |lstext='''ὑπόσᾰλος''': -ον, ὁ ὑπὸ τὴν θάλασσαν, [[νησίον]] Georg. Gr. min. τ. 2, σ. 449, Gail. ΙΙ. ὑποσειόμενος ὡς ὑπὸ θαλάσσης [[κάτωθεν]], σειόμενος [[κάτωθεν]], τῆς γῆς ὑποσάλου γενομένης, διάφορ. γραφ. ἐν Πλουτ. 2. 434C· ὀδόντες ὑπ., χαλαροὶ ὀδόντες, ὑποσαλευόμενοι, Διοσκ. 5. 119. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-ον, Α<br /><b>1.</b> αυτός που βρίσκεται [[κάτω]] από [[θάλασσα]], [[ιδίως]] ταραγμένη<br /><b>2.</b> (<b>κατ' επέκτ.</b>) αυτός που σαλεύει, που ταρακουνιέται λίγο («τῆς γῆς ὑποσάλου γενομένης», <b>Πλούτ.</b>)<br /><b>3.</b> <b>φρ.</b> «ὀδόντες ὑπόσαλοι» — δόντια που κουνιούνται, που [[είναι]] έτοιμα να πέσουν <b>(Διόσκ.)</b>.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ὑπ</i>(<i>ο</i>)- <span style="color: red;">+</span> [[σάλος]] «[[κίνηση]], [[ταραχή]], [[τρικυμία]]»]. | |mltxt=-ον, Α<br /><b>1.</b> αυτός που βρίσκεται [[κάτω]] από [[θάλασσα]], [[ιδίως]] ταραγμένη<br /><b>2.</b> (<b>κατ' επέκτ.</b>) αυτός που σαλεύει, που ταρακουνιέται λίγο («τῆς γῆς ὑποσάλου γενομένης», <b>Πλούτ.</b>)<br /><b>3.</b> <b>φρ.</b> «ὀδόντες ὑπόσαλοι» — δόντια που κουνιούνται, που [[είναι]] έτοιμα να πέσουν <b>(Διόσκ.)</b>.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ὑπ</i>(<i>ο</i>)- <span style="color: red;">+</span> [[σάλος]] «[[κίνηση]], [[ταραχή]], [[τρικυμία]]»]. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 10:45, 25 August 2023
English (LSJ)
ὑπόσαλον,
A under the sea, νησίον Stad.72.
II shaken underneath, undermined, γῆ Plu.2.434c (ὑπὸ σάλου codd.); ὀδόντες ὑ. loose teeth, Dsc.1.105.5.
German (Pape)
[Seite 1231] unter der Woge, bes. auf offenem, wogendem Meere. Dah. ein wenig schwankend, Plut.; ὀδόντες, etwas wackelnde Zähne, Diosc.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui a les flots sous lui ; vacillant.
Étymologie: ὑπό, σάλος.
Russian (Dvoretsky)
ὑπόσᾰλος: досл. покачивающийся на море, перен. качающийся, сотрясающийся (ἡ γῆ Plut.).
Greek (Liddell-Scott)
ὑπόσᾰλος: -ον, ὁ ὑπὸ τὴν θάλασσαν, νησίον Georg. Gr. min. τ. 2, σ. 449, Gail. ΙΙ. ὑποσειόμενος ὡς ὑπὸ θαλάσσης κάτωθεν, σειόμενος κάτωθεν, τῆς γῆς ὑποσάλου γενομένης, διάφορ. γραφ. ἐν Πλουτ. 2. 434C· ὀδόντες ὑπ., χαλαροὶ ὀδόντες, ὑποσαλευόμενοι, Διοσκ. 5. 119.
Greek Monolingual
-ον, Α
1. αυτός που βρίσκεται κάτω από θάλασσα, ιδίως ταραγμένη
2. (κατ' επέκτ.) αυτός που σαλεύει, που ταρακουνιέται λίγο («τῆς γῆς ὑποσάλου γενομένης», Πλούτ.)
3. φρ. «ὀδόντες ὑπόσαλοι» — δόντια που κουνιούνται, που είναι έτοιμα να πέσουν (Διόσκ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)- + σάλος «κίνηση, ταραχή, τρικυμία»].
