ὀλοφυρτικός: Difference between revisions
From LSJ
(c2) |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (14 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=olofyrtikos | |Transliteration C=olofyrtikos | ||
|Beta Code=o)lofurtiko/s | |Beta Code=o)lofurtiko/s | ||
|Definition= | |Definition=ὀλοφυρτική, ὀλοφυρτικόν, [[inclined to lamentation]], [[querulous]], [[Aristotle|Arist.]]''[[Nicomachean Ethics|EN]]''1125a9. Adv. [[ὀλοφυρτικῶς]] J.''BJ''6.5.3. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0327.png Seite 327]] zum Wehklagen gehörig, geneigt, klagend, kläglich, Arist. eth. 4, 3 u. Sp. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0327.png Seite 327]] zum Wehklagen gehörig, geneigt, klagend, kläglich, Arist. eth. 4, 3 u. Sp. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ή, όν :<br />[[plaintif]], [[qui se lamente]].<br />'''Étymologie:''' [[ὀλοφύρομαι]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ὀλοφυρτικός:''' [[склонный к жалобам]] Arst. | |||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ὀλοφυρτικός''': -ή, -όν, ὁ ῥέπων εἰς θρήνους, [[θρηνητικός]], παραπονετικός, Ἀριστ. Ἠθικ. Νικ. 4. 3, 32. Ἐπίρρ. -κῶς, Ἰωσήπ. Ἰουδ. Ἀρχ. 6. 5, 3. | |||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ὀλοφυρτικός]], -ή, -όν (Α) [[ολοφύρομαι]]<br /><b>1.</b> αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον ολοφυρμό, [[θρηνητικός]]<br /><b>2.</b> [[μεμψίμοιρος]], [[παραπονιάρης]]. <br /><b>επίρρ.</b><i>..</i><br /><i>ὀλοφυρτικῶς</i> (Α)<br />με ολοφυρτικό τρόπο, θρηνητικά. | |||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ὀλοφυρτικός:''' -ή, -όν, [[παραπονιάρης]], κλαψιάρης, σε Αριστ. | |||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=[[ὀλοφυρτικός]], ή, όν [from [[ὀλοφύρομαι]]<br />[[querulous]], Arist. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 11:03, 25 August 2023
English (LSJ)
ὀλοφυρτική, ὀλοφυρτικόν, inclined to lamentation, querulous, Arist.EN1125a9. Adv. ὀλοφυρτικῶς J.BJ6.5.3.
German (Pape)
[Seite 327] zum Wehklagen gehörig, geneigt, klagend, kläglich, Arist. eth. 4, 3 u. Sp.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
plaintif, qui se lamente.
Étymologie: ὀλοφύρομαι.
Russian (Dvoretsky)
ὀλοφυρτικός: склонный к жалобам Arst.
Greek (Liddell-Scott)
ὀλοφυρτικός: -ή, -όν, ὁ ῥέπων εἰς θρήνους, θρηνητικός, παραπονετικός, Ἀριστ. Ἠθικ. Νικ. 4. 3, 32. Ἐπίρρ. -κῶς, Ἰωσήπ. Ἰουδ. Ἀρχ. 6. 5, 3.
Greek Monolingual
ὀλοφυρτικός, -ή, -όν (Α) ολοφύρομαι
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον ολοφυρμό, θρηνητικός
2. μεμψίμοιρος, παραπονιάρης.
επίρρ...
ὀλοφυρτικῶς (Α)
με ολοφυρτικό τρόπο, θρηνητικά.
Greek Monotonic
ὀλοφυρτικός: -ή, -όν, παραπονιάρης, κλαψιάρης, σε Αριστ.
Middle Liddell
ὀλοφυρτικός, ή, όν [from ὀλοφύρομαι
querulous, Arist.
