Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

rumino: Difference between revisions

From LSJ
Pindar, Pythian, 8.95f.
m (Text replacement - "(?s)({{Georges.*?}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$2 $1")
m (Text replacement - ":: ([\w\s'-]+)([,;]) ([\w\s'-]+) }}" to ":: $1$2 $3 }}")
Tags: Mobile edit Mobile web edit
 
(One intermediate revision by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{Gaffiot
|gf=<b>rūmĭnō</b>,¹⁴ āre ([[rumen]]), intr., ruminer : Plin. 11, 160 &#124;&#124; tr., Virg. B. 6, 54.
}}
{{LaEn
{{LaEn
|lnetxt=rumino ruminare, ruminavi, ruminatus V :: chew over again; chew the cud
|lnetxt=rumino ruminare, ruminavi, ruminatus V :: [[chew over again]]; [[chew the cud]]
}}
}}
{{Georges
{{Georges
|georg=rūmino, āre, u. rūminor, ārī ([[rumen]]), [[wiederkäuen]], I) eig. ([[Form]] [[rumino]]): 1) im allg.: a) intr.: α) v. Tieren, [[wie]] v. [[Rinde]] u. Schafe, Colum. 6, 6, 1. Plin. 11, 161. Vulg. [[Levit]]. 11, 3: v. [[Kamel]], Vulg. [[Levit]]. 11, 4: v. [[Hirsch]], Plin. 10, 200: v. Hasen u. [[Igel]], Vulg. [[Levit]]. 11, 5 u. 6: v. Fische [[scarus]], Plin. 9, 62: v. der Kropfgans, in veram alvum ruminantis [[modo]] [[refert]], Plin. 10, 131. – β) v. Menschen, servi [[sui]] recumbentes et ruminantes, Augustin. conf. 11, 2. – b) tr., v. [[Rinde]], pallentes herbas, Verg. ecl. 6, 54: revocatas herbas, Ov. am. 3, 5, 17: reduces gutture herbas, Paul. Nol. carm. 18, 340: v. Fische [[scarus]], epastas [[escas]], Ov. hal. 119. – 2) prägn., [[essen]], [[genießen]], [[qui]] cum radicis amarum corticem ruminare cupiunt, poma spernunt, Anon. de solemn. 1 (Spicil. Solesm. tom. 1. p. 9 sq.). – bildl., [[quam]] sapida gaudia de [[pane]] tuo ruminaret, Augustin. conf. 6, 3. – II) übtr., [[wiederkäuen]] = [[sich]] od. jmdm. ins [[Gedächtnis]] [[zurückrufen]], [[wiederholen]] (vgl. Augustin. in psalm. 46, 1 ut, [[quando]] audit, sit [[similis]] manducanti; cum [[autem]] audita in memoriam revocat, sit [[similis]] ruminanti), α) [[Form]] [[ruminor]]: Odyssian Homeri, [[Varro]] [[sat]]. Men. 60: antiquitates, ibid. 505: humanitatem, [[Varro]] logist. ([[Tanaquil]] I) p. 258 [[Riese]]: haece mulieri, Liv. Andr. tr. 8: figuras habitusque verborum [[nove]] [[aut]] [[insigniter]] dictorum in Laeviano [[illo]] carmine, Gell. 19, 7, 2. – β) [[Form]] [[rumino]]: [[dum]] carmina tua ruminas, Symm. epist. 3, 13: [[cuius]] edulio saturati ruminamus [[cotidie]] verba, [[Hieron]]. epist. 96, 17: [[ama]] ecclesiasticas legere litteras; legendo et rumidando [[omnia]] [[quae]] cognitione digna sunt [[aut]] [[certe]] plurima perdisces, Augustin. epist. 140, 85: [[qui]] [[autem]] est [[non]] [[oblitus]] cogitat et cogitando ruminat, ruminando delectatur, Augustin. in psalm. 36. serm. 3. no. 5.
|georg=rūmino, āre, u. rūminor, ārī ([[rumen]]), [[wiederkäuen]], I) eig. ([[Form]] [[rumino]]): 1) im allg.: a) intr.: α) v. Tieren, [[wie]] v. [[Rinde]] u. Schafe, Colum. 6, 6, 1. Plin. 11, 161. Vulg. [[Levit]]. 11, 3: v. [[Kamel]], Vulg. [[Levit]]. 11, 4: v. [[Hirsch]], Plin. 10, 200: v. Hasen u. [[Igel]], Vulg. [[Levit]]. 11, 5 u. 6: v. Fische [[scarus]], Plin. 9, 62: v. der Kropfgans, in veram alvum ruminantis [[modo]] [[refert]], Plin. 10, 131. – β) v. Menschen, servi [[sui]] recumbentes et ruminantes, Augustin. conf. 11, 2. – b) tr., v. [[Rinde]], pallentes herbas, Verg. ecl. 6, 54: revocatas herbas, Ov. am. 3, 5, 17: reduces gutture herbas, Paul. Nol. carm. 18, 340: v. Fische [[scarus]], epastas [[escas]], Ov. hal. 119. – 2) prägn., [[essen]], [[genießen]], [[qui]] cum radicis amarum corticem ruminare cupiunt, poma spernunt, Anon. de solemn. 1 (Spicil. Solesm. tom. 1. p. 9 sq.). – bildl., [[quam]] sapida gaudia de [[pane]] tuo ruminaret, Augustin. conf. 6, 3. – II) übtr., [[wiederkäuen]] = [[sich]] od. jmdm. ins [[Gedächtnis]] [[zurückrufen]], [[wiederholen]] (vgl. Augustin. in psalm. 46, 1 ut, [[quando]] audit, sit [[similis]] manducanti; cum [[autem]] audita in memoriam revocat, sit [[similis]] ruminanti), α) [[Form]] [[ruminor]]: Odyssian Homeri, [[Varro]] [[sat]]. Men. 60: antiquitates, ibid. 505: humanitatem, [[Varro]] logist. ([[Tanaquil]] I) p. 258 [[Riese]]: haece mulieri, Liv. Andr. tr. 8: figuras habitusque verborum [[nove]] [[aut]] [[insigniter]] dictorum in Laeviano [[illo]] carmine, Gell. 19, 7, 2. – β) [[Form]] [[rumino]]: [[dum]] carmina tua ruminas, Symm. epist. 3, 13: [[cuius]] edulio saturati ruminamus [[cotidie]] verba, [[Hieron]]. epist. 96, 17: [[ama]] ecclesiasticas legere litteras; legendo et rumidando [[omnia]] [[quae]] cognitione digna sunt [[aut]] [[certe]] plurima perdisces, Augustin. epist. 140, 85: [[qui]] [[autem]] est [[non]] [[oblitus]] cogitat et cogitando ruminat, ruminando delectatur, Augustin. in psalm. 36. serm. 3. no. 5.
}}
{{Gaffiot
|gf=<b>rūmĭnō</b>,¹⁴ āre ([[rumen]]), intr., ruminer : Plin. 11, 160 &#124;&#124; tr., Virg. B. 6, 54.
}}
}}

Latest revision as of 14:08, 14 May 2024

Latin > English

rumino ruminare, ruminavi, ruminatus V :: chew over again; chew the cud

Latin > German (Georges)

rūmino, āre, u. rūminor, ārī (rumen), wiederkäuen, I) eig. (Form rumino): 1) im allg.: a) intr.: α) v. Tieren, wie v. Rinde u. Schafe, Colum. 6, 6, 1. Plin. 11, 161. Vulg. Levit. 11, 3: v. Kamel, Vulg. Levit. 11, 4: v. Hirsch, Plin. 10, 200: v. Hasen u. Igel, Vulg. Levit. 11, 5 u. 6: v. Fische scarus, Plin. 9, 62: v. der Kropfgans, in veram alvum ruminantis modo refert, Plin. 10, 131. – β) v. Menschen, servi sui recumbentes et ruminantes, Augustin. conf. 11, 2. – b) tr., v. Rinde, pallentes herbas, Verg. ecl. 6, 54: revocatas herbas, Ov. am. 3, 5, 17: reduces gutture herbas, Paul. Nol. carm. 18, 340: v. Fische scarus, epastas escas, Ov. hal. 119. – 2) prägn., essen, genießen, qui cum radicis amarum corticem ruminare cupiunt, poma spernunt, Anon. de solemn. 1 (Spicil. Solesm. tom. 1. p. 9 sq.). – bildl., quam sapida gaudia de pane tuo ruminaret, Augustin. conf. 6, 3. – II) übtr., wiederkäuen = sich od. jmdm. ins Gedächtnis zurückrufen, wiederholen (vgl. Augustin. in psalm. 46, 1 ut, quando audit, sit similis manducanti; cum autem audita in memoriam revocat, sit similis ruminanti), α) Form ruminor: Odyssian Homeri, Varro sat. Men. 60: antiquitates, ibid. 505: humanitatem, Varro logist. (Tanaquil I) p. 258 Riese: haece mulieri, Liv. Andr. tr. 8: figuras habitusque verborum nove aut insigniter dictorum in Laeviano illo carmine, Gell. 19, 7, 2. – β) Form rumino: dum carmina tua ruminas, Symm. epist. 3, 13: cuius edulio saturati ruminamus cotidie verba, Hieron. epist. 96, 17: ama ecclesiasticas legere litteras; legendo et rumidando omnia quae cognitione digna sunt aut certe plurima perdisces, Augustin. epist. 140, 85: qui autem est non oblitus cogitat et cogitando ruminat, ruminando delectatur, Augustin. in psalm. 36. serm. 3. no. 5.

Latin > French (Gaffiot 2016)

rūmĭnō,¹⁴ āre (rumen), intr., ruminer : Plin. 11, 160 || tr., Virg. B. 6, 54.