Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

adjungo: Difference between revisions

From LSJ

Ποιητὴς, ὁπόταν ἐν τῷ τρίποδι τῆς Μούσης καθίζηται, τότε οὐκ ἔμφρων ἐστίν → Whenever a poet is seated on the Muses' tripod, he is not in his senses

Plato, Laws, 719c
(1)
(CSV import)
 
(One intermediate revision by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{LaEn
|lnetxt=adjungo adjungere, adjunxi, adjunctus V TRANS :: add, attach, join to, add to, support; apply to; harness, yoke; direct; confer
}}
{{Gaffiot
{{Gaffiot
|gf=<b>adjungō</b>,⁸ jūnxī, jūnctum, ĕre, tr., joindre à [au pr. et fig.]<br /><b>1</b> [avec dat.] : plostello mures Hor. S. 2, 3, 247, atteler des rats à un petit chariot ; ulmis vites Virg. G. 1, 2, unir la vigne à l’ormeau ; natantibus invehens beluis adjunctis [[humano]] corpori Cic. Nat. 1, 78, [[Triton]] s’avançant sur les flots grâce à l’adjonction à son corps humain d’animaux nageant ; legioni legionem adjungere Cæs. C. 3, 89, 1, ajouter une légion à une autre ; montem urbi Cic. Rep. 2, 33, ajouter une montagne à la ville ; [[loca]] finitima provinciæ Cæs. G. 3, 2, 5, annexer à la province les régions limitrophes ; [[sibi]] auxilia Cic. Cat. 3, 12, s’adjoindre des secours ; infimorum hominum amicitiam [[sibi]] Cic. Fam. 8, 4, 2, s’attacher l’amitié de petites [[gens]] ; scientiam [[aliquam]] oratori Cic. de Or. 1, 77, ajouter certaines connaissances au bagage de l’orateur &#124;&#124; aliquem [[sibi]] socium Cic. Quinct. 12, s’associer qqn ; multas [[sibi]] [[tribus]] Cic. Mur. 42, se lier (s’attacher) plusieurs [[tribus]] ; [[hic]] [[dies]] me [[valde]] Crasso adjunxit Cic. Att. 1, 14, 4, ce jour-là m’a fortement attaché à [[Crassus]] ; [dat. [[non]] exprimé] : laborabat ut reliquas civitates adjungeret Cæs. G. 7, 31, 1, il faisait ses efforts pour rallier les autres cités, cf. G. 7, 29, 6 ; 7, 30, 4 ; Nep. Hann. 10, 2 ; Liv. 21, 58, 2 &#124;&#124; [[res]] [[rei]] adjungitur [adjuncta [[est]] ], une chose s’ajoute [[est]] ajoutée] à une autre : Cic. Off. 1, 13 ; 3, 35 ; Fin. 5, 65 ; Arch. 22 ; [dat. [[non]] exprimé] : Mur. 41 ; Q. 1, 1, 21 ; Ac. 2, 2 ; [[nullo]] adjuncto [[malo]] Cic. Tusc. 5, 28, sans qu’aucun mal s’ajoute ; adjuncta satietate Cic. CM 85, quand en outre on [[est]] rassasié ; adjuncta Latinorum defectione Liv. 6, 11, 2, la défection des Latins venant par surcroît ; [abl. absolu du part. passé [[neutre]] : adjuncto ut [[idem]] [[etiam]] prudentes haberentur Cic. Off. 2, 42, (étant ajouté que...) si l’on ajoute que ces mêmes hommes étaient [[tenus]] aussi pour des [[gens]] avisés<br /><b>2</b> [avec ad ] : parietem ad parietem Cic. Top. 22, joindre (appuyer) un mur à un mur ; [[hac]] (navi) adjuncta ad reliquas naves Cæs. C. 2, 3, 3, ce dernier navire étant ajouté aux autres ; ad [[imperium]] populi [[Romani]] Ciliciam Cic. Pomp. 35, ajouter la Cilicie à la domination romaine ; ad [[summum]] [[imperium]] acerbitatem naturæ Cic. Q. 1, 1, 37 joindre l’âpreté du caractère à la toute-puissance ; ad hanc fortitudinem [[temperantia]] adjuncta Cic. Tusc. 5, 42, la modération s’ajoutant à ce courage &#124;&#124; Cæsar se ad neminem adjunxit Cic. Phil. 5, 44 ; César ne s’[[est]] joint à personne ; aliquem ad suam causam Cic. Att. 3, 24, 1, rallier qqn à sa cause ; civitates ad amicitiam Cæs. C. 1, 60, 5, gagner des cités à une alliance ; ad rationes alicujus se adjungere Cic. Fam. 1, 8, 2, embrasser les intérêts de qqn &#124;&#124; animum ad rem, appliquer son esprit à qqch. : Ter. Andr. 56 ; Hec. 683 ; [[crimen]] et suspicionem [[potius]] ad prædam [[quam]] ad egestatem Cic. Amer. 86, appliquer l’accusation et les soupçons au butin acquis plutôt qu’à l’indigence (faire porter... sur ceux qui ont le butin plutôt que sur celui qui manque de tout)<br /><b>3</b> ajouter par la parole, par l’écriture], [avec prop. inf.] : [[illud]] [[adjungo]] sæpius naturam [[sine]] [[doctrina]] [[quam]] [[sine]] [[natura]] valuisse doctrinam Cic. Arch. 15, j’ajoute que la nature sans la science a été [[plus]] souvent efficace que la science sans la nature, cf. Ac. 2, 95 ; Tusc. 3, 73, etc. &#124;&#124; adjungitur ut Cic. Top. 18, il s’ajoute que.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; inf. prés. pass. adjungiier Val. Flacc. 2, 421.||aliquem [[sibi]] socium Cic. Quinct. 12, s’associer qqn ; multas [[sibi]] [[tribus]] Cic. Mur. 42, se lier (s’attacher) plusieurs [[tribus]] ; [[hic]] [[dies]] me [[valde]] Crasso adjunxit Cic. Att. 1, 14, 4, ce jour-là m’a fortement attaché à [[Crassus]] ; [dat. [[non]] exprimé] : laborabat ut reliquas civitates adjungeret Cæs. G. 7, 31, 1, il faisait ses efforts pour rallier les autres cités, cf. G. 7, 29, 6 ; 7, 30, 4 ; Nep. Hann. 10, 2 ; Liv. 21, 58, 2||[[res]] [[rei]] adjungitur [adjuncta [[est]] ], une chose s’ajoute [[est]] ajoutée] à une autre : Cic. Off. 1, 13 ; 3, 35 ; Fin. 5, 65 ; Arch. 22 ; [dat. [[non]] exprimé] : Mur. 41 ; Q. 1, 1, 21 ; Ac. 2, 2 ; [[nullo]] adjuncto [[malo]] Cic. Tusc. 5, 28, sans qu’aucun mal s’ajoute ; adjuncta satietate Cic. CM 85, quand en outre on [[est]] rassasié ; adjuncta Latinorum defectione Liv. 6, 11, 2, la défection des Latins venant par surcroît ; [abl. absolu du part. passé [[neutre]] : adjuncto ut [[idem]] [[etiam]] prudentes haberentur Cic. Off. 2, 42, (étant ajouté que...) si l’on ajoute que ces mêmes hommes étaient [[tenus]] aussi pour des [[gens]] avisés<br /><b>2</b> [avec ad ] : parietem ad parietem Cic. Top. 22, joindre (appuyer) un mur à un mur ; [[hac]] (navi) adjuncta ad reliquas naves Cæs. C. 2, 3, 3, ce dernier navire étant ajouté aux autres ; ad [[imperium]] populi [[Romani]] Ciliciam Cic. Pomp. 35, ajouter la Cilicie à la domination romaine ; ad [[summum]] [[imperium]] acerbitatem naturæ Cic. Q. 1, 1, 37 joindre l’âpreté du caractère à la toute-puissance ; ad hanc fortitudinem [[temperantia]] adjuncta Cic. Tusc. 5, 42, la modération s’ajoutant à ce courage||Cæsar se ad neminem adjunxit Cic. Phil. 5, 44 ; César ne s’[[est]] joint à personne ; aliquem ad suam causam Cic. Att. 3, 24, 1, rallier qqn à sa cause ; civitates ad amicitiam Cæs. C. 1, 60, 5, gagner des cités à une alliance ; ad rationes alicujus se adjungere Cic. Fam. 1, 8, 2, embrasser les intérêts de qqn||animum ad rem, appliquer son esprit à qqch. : Ter. Andr. 56 ; Hec. 683 ; [[crimen]] et suspicionem [[potius]] ad prædam [[quam]] ad egestatem Cic. Amer. 86, appliquer l’accusation et les soupçons au butin acquis plutôt qu’à l’indigence (faire porter... sur ceux qui ont le butin plutôt que sur celui qui manque de tout)<br /><b>3</b> ajouter par la parole, par l’écriture], [avec prop. inf.] : [[illud]] [[adjungo]] sæpius naturam [[sine]] [[doctrina]] [[quam]] [[sine]] [[natura]] valuisse doctrinam Cic. Arch. 15, j’ajoute que la nature sans la science a été [[plus]] souvent efficace que la science sans la nature, cf. Ac. 2, 95 ; Tusc. 3, 73, etc.||adjungitur ut Cic. Top. 18, il s’ajoute que.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; inf. prés. pass. adjungiier Val. Flacc. 2, 421.
|gf=<b>adjungō</b>,⁸ jūnxī, jūnctum, ĕre, tr., joindre à [au pr. et fig.]<br /><b>1</b> [avec dat.] : plostello mures Hor. S. 2, 3, 247, atteler des rats à un petit chariot ; ulmis vites Virg. G. 1, 2, unir la vigne à l’ormeau ; natantibus invehens beluis adjunctis [[humano]] corpori Cic. Nat. 1, 78, [[Triton]] s’avançant sur les flots grâce à l’adjonction à son corps humain d’animaux nageant ; legioni legionem adjungere Cæs. C. 3, 89, 1, ajouter une légion à une autre ; montem urbi Cic. Rep. 2, 33, ajouter une montagne à la ville ; [[loca]] finitima provinciæ Cæs. G. 3, 2, 5, annexer à la province les régions limitrophes ; [[sibi]] auxilia Cic. Cat. 3, 12, s’adjoindre des secours ; infimorum hominum amicitiam [[sibi]] Cic. Fam. 8, 4, 2, s’attacher l’amitié de petites [[gens]] ; scientiam [[aliquam]] oratori Cic. de Or. 1, 77, ajouter certaines connaissances au bagage de l’orateur &#124;&#124; aliquem [[sibi]] socium Cic. Quinct. 12, s’associer qqn ; multas [[sibi]] [[tribus]] Cic. Mur. 42, se lier (s’attacher) plusieurs [[tribus]] ; [[hic]] [[dies]] me [[valde]] Crasso adjunxit Cic. Att. 1, 14, 4, ce jour-là m’a fortement attaché à [[Crassus]] ; [dat. [[non]] exprimé] : laborabat ut reliquas civitates adjungeret Cæs. G. 7, 31, 1, il faisait ses efforts pour rallier les autres cités, cf. G. 7, 29, 6 ; 7, 30, 4 ; Nep. Hann. 10, 2 ; Liv. 21, 58, 2 &#124;&#124; [[res]] [[rei]] adjungitur [adjuncta [[est]] ], une chose s’ajoute [[est]] ajoutée] à une autre : Cic. Off. 1, 13 ; 3, 35 ; Fin. 5, 65 ; Arch. 22 ; [dat. [[non]] exprimé] : Mur. 41 ; Q. 1, 1, 21 ; Ac. 2, 2 ; [[nullo]] adjuncto [[malo]] Cic. Tusc. 5, 28, sans qu’aucun mal s’ajoute ; adjuncta satietate Cic. CM 85, quand en outre on [[est]] rassasié ; adjuncta Latinorum defectione Liv. 6, 11, 2, la défection des Latins venant par surcroît ; [abl. absolu du part. passé [[neutre]] : adjuncto ut [[idem]] [[etiam]] prudentes haberentur Cic. Off. 2, 42, (étant ajouté que...) si l’on ajoute que ces mêmes hommes étaient [[tenus]] aussi pour des [[gens]] avisés<br /><b>2</b> [avec ad ] : parietem ad parietem Cic. Top. 22, joindre (appuyer) un mur à un mur ; [[hac]] (navi) adjuncta ad reliquas naves Cæs. C. 2, 3, 3, ce dernier navire étant ajouté aux autres ; ad [[imperium]] populi [[Romani]] Ciliciam Cic. Pomp. 35, ajouter la Cilicie à la domination romaine ; ad [[summum]] [[imperium]] acerbitatem naturæ Cic. Q. 1, 1, 37 joindre l’âpreté du caractère à la toute-puissance ; ad hanc fortitudinem [[temperantia]] adjuncta Cic. Tusc. 5, 42, la modération s’ajoutant à ce courage &#124;&#124; Cæsar se ad neminem adjunxit Cic. Phil. 5, 44 ; César ne s’[[est]] joint à personne ; aliquem ad suam causam Cic. Att. 3, 24, 1, rallier qqn à sa cause ; civitates ad amicitiam Cæs. C. 1, 60, 5, gagner des cités à une alliance ; ad rationes alicujus se adjungere Cic. Fam. 1, 8, 2, embrasser les intérêts de qqn &#124;&#124; animum ad rem, appliquer son esprit à qqch. : Ter. Andr. 56 ; Hec. 683 ; [[crimen]] et suspicionem [[potius]] ad prædam [[quam]] ad egestatem Cic. Amer. 86, appliquer l’accusation et les soupçons au butin acquis plutôt qu’à l’indigence (faire porter... sur ceux qui ont le butin plutôt que sur celui qui manque de tout)<br /><b>3</b> ajouter par la parole, par l’écriture], [avec prop. inf.] : [[illud]] [[adjungo]] sæpius naturam [[sine]] [[doctrina]] [[quam]] [[sine]] [[natura]] valuisse doctrinam Cic. Arch. 15, j’ajoute que la nature sans la science a été [[plus]] souvent efficace que la science sans la nature, cf. Ac. 2, 95 ; Tusc. 3, 73, etc. &#124;&#124; adjungitur ut Cic. Top. 18, il s’ajoute que.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; inf. prés. pass. adjungiier Val. Flacc. 2, 421.||aliquem [[sibi]] socium Cic. Quinct. 12, s’associer qqn ; multas [[sibi]] [[tribus]] Cic. Mur. 42, se lier (s’attacher) plusieurs [[tribus]] ; [[hic]] [[dies]] me [[valde]] Crasso adjunxit Cic. Att. 1, 14, 4, ce jour-là m’a fortement attaché à [[Crassus]] ; [dat. [[non]] exprimé] : laborabat ut reliquas civitates adjungeret Cæs. G. 7, 31, 1, il faisait ses efforts pour rallier les autres cités, cf. G. 7, 29, 6 ; 7, 30, 4 ; Nep. Hann. 10, 2 ; Liv. 21, 58, 2||[[res]] [[rei]] adjungitur [adjuncta [[est]] ], une chose s’ajoute [[est]] ajoutée] à une autre : Cic. Off. 1, 13 ; 3, 35 ; Fin. 5, 65 ; Arch. 22 ; [dat. [[non]] exprimé] : Mur. 41 ; Q. 1, 1, 21 ; Ac. 2, 2 ; [[nullo]] adjuncto [[malo]] Cic. Tusc. 5, 28, sans qu’aucun mal s’ajoute ; adjuncta satietate Cic. CM 85, quand en outre on [[est]] rassasié ; adjuncta Latinorum defectione Liv. 6, 11, 2, la défection des Latins venant par surcroît ; [abl. absolu du part. passé [[neutre]] : adjuncto ut [[idem]] [[etiam]] prudentes haberentur Cic. Off. 2, 42, (étant ajouté que...) si l’on ajoute que ces mêmes hommes étaient [[tenus]] aussi pour des [[gens]] avisés<br /><b>2</b> [avec ad ] : parietem ad parietem Cic. Top. 22, joindre (appuyer) un mur à un mur ; [[hac]] (navi) adjuncta ad reliquas naves Cæs. C. 2, 3, 3, ce dernier navire étant ajouté aux autres ; ad [[imperium]] populi [[Romani]] Ciliciam Cic. Pomp. 35, ajouter la Cilicie à la domination romaine ; ad [[summum]] [[imperium]] acerbitatem naturæ Cic. Q. 1, 1, 37 joindre l’âpreté du caractère à la toute-puissance ; ad hanc fortitudinem [[temperantia]] adjuncta Cic. Tusc. 5, 42, la modération s’ajoutant à ce courage||Cæsar se ad neminem adjunxit Cic. Phil. 5, 44 ; César ne s’[[est]] joint à personne ; aliquem ad suam causam Cic. Att. 3, 24, 1, rallier qqn à sa cause ; civitates ad amicitiam Cæs. C. 1, 60, 5, gagner des cités à une alliance ; ad rationes alicujus se adjungere Cic. Fam. 1, 8, 2, embrasser les intérêts de qqn||animum ad rem, appliquer son esprit à qqch. : Ter. Andr. 56 ; Hec. 683 ; [[crimen]] et suspicionem [[potius]] ad prædam [[quam]] ad egestatem Cic. Amer. 86, appliquer l’accusation et les soupçons au butin acquis plutôt qu’à l’indigence (faire porter... sur ceux qui ont le butin plutôt que sur celui qui manque de tout)<br /><b>3</b> ajouter par la parole, par l’écriture], [avec prop. inf.] : [[illud]] [[adjungo]] sæpius naturam [[sine]] [[doctrina]] [[quam]] [[sine]] [[natura]] valuisse doctrinam Cic. Arch. 15, j’ajoute que la nature sans la science a été [[plus]] souvent efficace que la science sans la nature, cf. Ac. 2, 95 ; Tusc. 3, 73, etc.||adjungitur ut Cic. Top. 18, il s’ajoute que.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; inf. prés. pass. adjungiier Val. Flacc. 2, 421.
}}
}}
{{LaEn
{{LaZh
|lnetxt=adjungo adjungere, adjunxi, adjunctus V TRANS :: add, attach, join to, add to, support; apply to; harness, yoke; direct; confer
|lnztxt=adjungo, is, xi, ctum, gere. (''jungo''.) :: 合。加。 — sibi auxilium 彼用人相助。— se ad causam alterius 助人。向人。 Adjungit fidem huic 使人信此。 — sibi uxorem 娶親。— animum 用心。
}}
}}

Latest revision as of 15:48, 12 June 2024

Latin > English

adjungo adjungere, adjunxi, adjunctus V TRANS :: add, attach, join to, add to, support; apply to; harness, yoke; direct; confer

Latin > French (Gaffiot 2016)

adjungō,⁸ jūnxī, jūnctum, ĕre, tr., joindre à [au pr. et fig.]
1 [avec dat.] : plostello mures Hor. S. 2, 3, 247, atteler des rats à un petit chariot ; ulmis vites Virg. G. 1, 2, unir la vigne à l’ormeau ; natantibus invehens beluis adjunctis humano corpori Cic. Nat. 1, 78, Triton s’avançant sur les flots grâce à l’adjonction à son corps humain d’animaux nageant ; legioni legionem adjungere Cæs. C. 3, 89, 1, ajouter une légion à une autre ; montem urbi Cic. Rep. 2, 33, ajouter une montagne à la ville ; loca finitima provinciæ Cæs. G. 3, 2, 5, annexer à la province les régions limitrophes ; sibi auxilia Cic. Cat. 3, 12, s’adjoindre des secours ; infimorum hominum amicitiam sibi Cic. Fam. 8, 4, 2, s’attacher l’amitié de petites gens ; scientiam aliquam oratori Cic. de Or. 1, 77, ajouter certaines connaissances au bagage de l’orateur || aliquem sibi socium Cic. Quinct. 12, s’associer qqn ; multas sibi tribus Cic. Mur. 42, se lier (s’attacher) plusieurs tribus ; hic dies me valde Crasso adjunxit Cic. Att. 1, 14, 4, ce jour-là m’a fortement attaché à Crassus ; [dat. non exprimé] : laborabat ut reliquas civitates adjungeret Cæs. G. 7, 31, 1, il faisait ses efforts pour rallier les autres cités, cf. G. 7, 29, 6 ; 7, 30, 4 ; Nep. Hann. 10, 2 ; Liv. 21, 58, 2 || res rei adjungitur [adjuncta est ], une chose s’ajoute est ajoutée] à une autre : Cic. Off. 1, 13 ; 3, 35 ; Fin. 5, 65 ; Arch. 22 ; [dat. non exprimé] : Mur. 41 ; Q. 1, 1, 21 ; Ac. 2, 2 ; nullo adjuncto malo Cic. Tusc. 5, 28, sans qu’aucun mal s’ajoute ; adjuncta satietate Cic. CM 85, quand en outre on est rassasié ; adjuncta Latinorum defectione Liv. 6, 11, 2, la défection des Latins venant par surcroît ; [abl. absolu du part. passé neutre : adjuncto ut idem etiam prudentes haberentur Cic. Off. 2, 42, (étant ajouté que...) si l’on ajoute que ces mêmes hommes étaient tenus aussi pour des gens avisés
2 [avec ad ] : parietem ad parietem Cic. Top. 22, joindre (appuyer) un mur à un mur ; hac (navi) adjuncta ad reliquas naves Cæs. C. 2, 3, 3, ce dernier navire étant ajouté aux autres ; ad imperium populi Romani Ciliciam Cic. Pomp. 35, ajouter la Cilicie à la domination romaine ; ad summum imperium acerbitatem naturæ Cic. Q. 1, 1, 37 joindre l’âpreté du caractère à la toute-puissance ; ad hanc fortitudinem temperantia adjuncta Cic. Tusc. 5, 42, la modération s’ajoutant à ce courage || Cæsar se ad neminem adjunxit Cic. Phil. 5, 44 ; César ne s’est joint à personne ; aliquem ad suam causam Cic. Att. 3, 24, 1, rallier qqn à sa cause ; civitates ad amicitiam Cæs. C. 1, 60, 5, gagner des cités à une alliance ; ad rationes alicujus se adjungere Cic. Fam. 1, 8, 2, embrasser les intérêts de qqn || animum ad rem, appliquer son esprit à qqch. : Ter. Andr. 56 ; Hec. 683 ; crimen et suspicionem potius ad prædam quam ad egestatem Cic. Amer. 86, appliquer l’accusation et les soupçons au butin acquis plutôt qu’à l’indigence (faire porter... sur ceux qui ont le butin plutôt que sur celui qui manque de tout)
3 ajouter par la parole, par l’écriture], [avec prop. inf.] : illud adjungo sæpius naturam sine doctrina quam sine natura valuisse doctrinam Cic. Arch. 15, j’ajoute que la nature sans la science a été plus souvent efficace que la science sans la nature, cf. Ac. 2, 95 ; Tusc. 3, 73, etc. || adjungitur ut Cic. Top. 18, il s’ajoute que.
     inf. prés. pass. adjungiier Val. Flacc. 2, 421.

Latin > Chinese

adjungo, is, xi, ctum, gere. (jungo.) :: 合。加。 — sibi auxilium 彼用人相助。— se ad causam alterius 助人。向人。 Adjungit fidem huic 使人信此。 — sibi uxorem 娶親。— animum 用心。