Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

ingratia: Difference between revisions

From LSJ

Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιονὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking

Plutarch, Advice about Keeping Well, section 24
(6_8)
 
(CSV2 import)
Tags: Mobile edit Mobile web edit
 
(2 intermediate revisions by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>ingrātĭa</b>: ae, f. [[ingratus]].<br /><b>I</b> Thanklessness, [[ingratitude]]: in ingratiam incidere, Tert. Poen. 1: hominum, id. ib. 2.—Hence,<br /><b>II</b> ingrātĭīs, or contr. ingrātīs (v. Zumpt ad Cic. Verr. 2, 4, 9, § 19), [[without]] one's [[thanks]], [[against]] one's [[will]].<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> As subst. ([[rare]], and not in [[class]]. Lat.): tuis [[ingratiis]] ( = te [[invito]]), Plaut. Merc. 2, 4, 11; so perh. [[ingratiis]] nostris, Gell. 17, 1, 7.— With gen.: [[vobis]] invitis [[atque]] amborum [[ingratiis]], Plaut. Cas. 2, 5, 7.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Adv., [[unwillingly]], [[against]] his (her, etc.) [[will]] ([[class]]., and in [[both]] forms): id [[quod]] [[odio]]'st faciundum'st cum [[malo]] [[atque]] [[ingratiis]], Plaut. Mil. 3, 1, 153; id. ib. 2, 5, 39; id. Am. 1, 1, 215; id. Curc. 1, 1, 6; id. Cist. 2, 3, 82; id. Men. 5, 8, 5; Ter. Heaut. 3, 1, 37; id. Eun. 2, 1, 14; id. Phorm. 5, 6, 48: ingratis, Lucr. 3, 1069; 5, 44; Lact. 2, 10, 25: extorquendum est [[invito]] [[atque]] [[ingratiis]], Cic. Quint. 14, 47: dicent quae [[necesse]] erit, [[ingratiis]], id. Verr. 2, 4, 9, § 19 Halm (Zumpt, ingratis): [[nisi]] [[plane]] cogit [[ingratiis]], id. Tull. § 5; cf.: ut ingratis ad depugnandum omnes cogerentur, [[against]] [[their]] [[will]], Nep. Them. 4, 4; so, cogere, also App. M. 2, p. 123, 39. —See Hand, Turs. III. p. 379 sq.
|lshtext=<b>ingrātĭa</b>: ae, f. [[ingratus]].<br /><b>I</b> Thanklessness, [[ingratitude]]: in ingratiam incidere, Tert. Poen. 1: hominum, id. ib. 2.—Hence,<br /><b>II</b> ingrātĭīs, or contr. ingrātīs (v. Zumpt ad Cic. Verr. 2, 4, 9, § 19), [[without]] one's [[thanks]], [[against]] one's [[will]].<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> As subst. ([[rare]], and not in [[class]]. Lat.): tuis [[ingratiis]] ( = te [[invito]]), Plaut. Merc. 2, 4, 11; so perh. [[ingratiis]] nostris, Gell. 17, 1, 7.— With gen.: [[vobis]] invitis [[atque]] amborum [[ingratiis]], Plaut. Cas. 2, 5, 7.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Adv., [[unwillingly]], [[against]] his (her, etc.) [[will]] ([[class]]., and in [[both]] forms): id [[quod]] [[odio]]'st faciundum'st cum [[malo]] [[atque]] [[ingratiis]], Plaut. Mil. 3, 1, 153; id. ib. 2, 5, 39; id. Am. 1, 1, 215; id. Curc. 1, 1, 6; id. Cist. 2, 3, 82; id. Men. 5, 8, 5; Ter. Heaut. 3, 1, 37; id. Eun. 2, 1, 14; id. Phorm. 5, 6, 48: ingratis, Lucr. 3, 1069; 5, 44; Lact. 2, 10, 25: extorquendum est [[invito]] [[atque]] [[ingratiis]], Cic. Quint. 14, 47: dicent quae [[necesse]] erit, [[ingratiis]], id. Verr. 2, 4, 9, § 19 Halm (Zumpt, ingratis): [[nisi]] [[plane]] cogit [[ingratiis]], id. Tull. § 5; cf.: ut ingratis ad depugnandum omnes cogerentur, [[against]] [[their]] [[will]], Nep. Them. 4, 4; so, cogere, also App. M. 2, p. 123, 39. —See Hand, Turs. III. p. 379 sq.
}}
{{Gaffiot
|gf=<b>ingrātĭa</b>,¹⁶ æ, f. ([[ingratus]]),<br /><b>1</b> ingratitude : Tert. Pæn. 1<br /><b>2</b> abl. [[ingratiis]] : <b> a)</b> [avec gén.] alicujus [[ingratiis]] Pl. Cas. 315, contre le gré de qqn ; tuis [[ingratiis]] Pl. Merc. 479, malgré toi, cf. Gell. 17, 1, 7 ; <b> b)</b> [adv<sup>t</sup>] [[ingratiis]] Pl., Ter. ou [[ingratis]] Lucr. 3, 1069 et Cic. [qui présente les 2 formes], à regret, à contre-cœur : Cic. Tull. 5 ; Quinct. 47 ; Verr. 2, 4, 19 ; Nep. Them. 4, 4.
}}
{{Georges
|georg=ingrātia, ae, f. ([[ingratus]]), der [[Undank]], Tert. de paenit. 1 u. 2. – häufiger im Abl., [[ingratiis]] alcis, [[wider]] jmds. Willen ([[eigentlich]] [[mit]] jmds. [[Undank]]), ingr. amborum, Plaut.: ingr. tuis, Plaut.; absol. [[ingratiis]] u. zsgz. [[ingratis]] = [[wider]] Willen, [[ungern]], [[Komik]]., Cic. u.a. – / Die [[Form]] ingrātiīs [[immer]] [[bei]] den [[Komik]]. (s. Brix Plaut. capt. 405), [[aber]] ingrātīs [[bei]] Lucr. 3, 1067 u. in der [[Prosa]] [[bei]] Cic. u.a. ([[wiewohl]] Cic. Tull. 5 [[von]] Baiter u. Kayser, in [[drei]] Stellen der [[Reden]] [[von]] (C. F. W. [[Müller]] u. Nep. Them. 4, 4 [[von]] [[Halm]] [[ingratiis]] [[nach]] den Hdschrn. geschrieben wird). Vgl. Zumpt Cic. Verr. 4, 19. p. 670. Oudend. u. Hildebr. Apul. [[met]]. 1, 26. p. 80 Oud. [[Hand]] Turs. 3, 379 ff. [[Neue]]-Wagener Formenl.<sup>3</sup> 2, 608 u. 609.
}}
{{LaZh
|lnztxt=ingratia, ae. f. :: 不悅心。In ingratiam incidit 事不順。
}}
}}

Latest revision as of 20:02, 12 June 2024

Latin > English (Lewis & Short)

ingrātĭa: ae, f. ingratus.
I Thanklessness, ingratitude: in ingratiam incidere, Tert. Poen. 1: hominum, id. ib. 2.—Hence,
II ingrātĭīs, or contr. ingrātīs (v. Zumpt ad Cic. Verr. 2, 4, 9, § 19), without one's thanks, against one's will.
   A As subst. (rare, and not in class. Lat.): tuis ingratiis ( = te invito), Plaut. Merc. 2, 4, 11; so perh. ingratiis nostris, Gell. 17, 1, 7.— With gen.: vobis invitis atque amborum ingratiis, Plaut. Cas. 2, 5, 7.—
   B Adv., unwillingly, against his (her, etc.) will (class., and in both forms): id quod odio'st faciundum'st cum malo atque ingratiis, Plaut. Mil. 3, 1, 153; id. ib. 2, 5, 39; id. Am. 1, 1, 215; id. Curc. 1, 1, 6; id. Cist. 2, 3, 82; id. Men. 5, 8, 5; Ter. Heaut. 3, 1, 37; id. Eun. 2, 1, 14; id. Phorm. 5, 6, 48: ingratis, Lucr. 3, 1069; 5, 44; Lact. 2, 10, 25: extorquendum est invito atque ingratiis, Cic. Quint. 14, 47: dicent quae necesse erit, ingratiis, id. Verr. 2, 4, 9, § 19 Halm (Zumpt, ingratis): nisi plane cogit ingratiis, id. Tull. § 5; cf.: ut ingratis ad depugnandum omnes cogerentur, against their will, Nep. Them. 4, 4; so, cogere, also App. M. 2, p. 123, 39. —See Hand, Turs. III. p. 379 sq.

Latin > French (Gaffiot 2016)

ingrātĭa,¹⁶ æ, f. (ingratus),
1 ingratitude : Tert. Pæn. 1
2 abl. ingratiis : a) [avec gén.] alicujus ingratiis Pl. Cas. 315, contre le gré de qqn ; tuis ingratiis Pl. Merc. 479, malgré toi, cf. Gell. 17, 1, 7 ; b) [advt] ingratiis Pl., Ter. ou ingratis Lucr. 3, 1069 et Cic. [qui présente les 2 formes], à regret, à contre-cœur : Cic. Tull. 5 ; Quinct. 47 ; Verr. 2, 4, 19 ; Nep. Them. 4, 4.

Latin > German (Georges)

ingrātia, ae, f. (ingratus), der Undank, Tert. de paenit. 1 u. 2. – häufiger im Abl., ingratiis alcis, wider jmds. Willen (eigentlich mit jmds. Undank), ingr. amborum, Plaut.: ingr. tuis, Plaut.; absol. ingratiis u. zsgz. ingratis = wider Willen, ungern, Komik., Cic. u.a. – / Die Form ingrātiīs immer bei den Komik. (s. Brix Plaut. capt. 405), aber ingrātīs bei Lucr. 3, 1067 u. in der Prosa bei Cic. u.a. (wiewohl Cic. Tull. 5 von Baiter u. Kayser, in drei Stellen der Reden von (C. F. W. Müller u. Nep. Them. 4, 4 von Halm ingratiis nach den Hdschrn. geschrieben wird). Vgl. Zumpt Cic. Verr. 4, 19. p. 670. Oudend. u. Hildebr. Apul. met. 1, 26. p. 80 Oud. Hand Turs. 3, 379 ff. Neue-Wagener Formenl.3 2, 608 u. 609.

Latin > Chinese

ingratia, ae. f. :: 不悅心。In ingratiam incidit 事不順。