ἀμφισβήτητος

English (LSJ)

ἀμφισβήτητον, disputed, debatable, γῆ Th. 6.6.

Spanish (DGE)

-ον disputado, en disputa γῆ Th.6.6.

German (Pape)

[Seite 144] ον, bestritten, γῆ Thuc. 6, 6.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
contesté, disputé.
Étymologie: adj. verb. de ἀμφισβητέω.

Russian (Dvoretsky)

ἀμφισβήτητος: оспариваемый, спорный (γῆ Thuc.).

Greek (Liddell-Scott)

ἀμφισβήτητος: -ον, διαφιλονεικούμενος, ὑποκείμενος εἰς ἀμφισβήτησιν, γῆ Θουκ. 6. 6.

Greek Monolingual

ἀμφισβήτητος, -ον (Α) ἀμφισβητῶ
αυτός που υπόκειται σε αμφισβήτηση, ο διαφιλονικούμενος.

Greek Monotonic

ἀμφισβήτητος: -ον (ἀμφισβητέω), διαφιλονικούμενος, αμφισβητήσιμος, γῆ, σε Θουκ.

Middle Liddell

ἀμφισβητέω
debatable, γῆ Thuc.

Lexicon Thucydideum

controversus, disputed, controverted, 6.6.2.