ἐμβρόντητος: Difference between revisions
τὸν θάνατον τί φοβεῖσθε, τὸν ἡσυχίης γενετῆρα, τὸν παύοντα νόσους καὶ πενίης ὀδύνας → why fear ye death, the parent of repose, who numbs the sense of penury and pain
(13_3) |
(6_19) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0807.png Seite 807]] angedonnert, vom Blitze betäubt; übh. erschreckt, verblüfft; Xen. An. 3, 4, 12; blödsinnig, Ar. Eccl. 793; καὶ [[ἠλίθιος]] Plat. Alc. II, 140 c; Dem. 18, 243 u. Sp. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0807.png Seite 807]] angedonnert, vom Blitze betäubt; übh. erschreckt, verblüfft; Xen. An. 3, 4, 12; blödsinnig, Ar. Eccl. 793; καὶ [[ἠλίθιος]] Plat. Alc. II, 140 c; Dem. 18, 243 u. Sp. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἐμβρόντητος''': -ον, ὑπὸ τῆς βροντῆς πληγείς, [[ἔκθαμβος]], παραπεπληγμένος τὴν διάνοιαν, μαινόμενος, Λατ. attonitus, ἐμβρ. ποιεῖν τινα Ξεν. Ἀν. 3. 4, 12˙ ὦμβρόντητε σύ, ἠλίθιε σύ, «χαμένο κορμί», Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 793˙ ἐγένετ’ ἐμβρ. Ἀντιφάν. ἐν Ἀδήλ. 44˙ ἠλιθίους καὶ ἐμβρ. Πλάτ. Ἀλκ. 2. 240C˙ ἐμβρόντητε, τί νῦν λέξεις, Δημ. 308. 5. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 10:21, 5 August 2017
English (LSJ)
ον,
A thunderstruck, stupefied, stupid, ἐ. ποιεῖν τινά v.l. in X.An.3.4.12; ὦμβρόντητε σύ thou gaping fool, Ar.Ec.793; ἐγένετ' ἐ. Antiph.233.4; ἠλιθίους καὶ ἐ. Pl.Alc.2.140c, cf. Men.Pk.273; ἐμβρόντητε, εἶτα νῦν λέγεις; D.18.243. II later of ideas, crack-brained, mad, ἐ. καὶ πεπλανημένον σόφισμα Porph.Chr.35; ἐμβρόντητα δὲ πάντα Orph.Fr. 47.
German (Pape)
[Seite 807] angedonnert, vom Blitze betäubt; übh. erschreckt, verblüfft; Xen. An. 3, 4, 12; blödsinnig, Ar. Eccl. 793; καὶ ἠλίθιος Plat. Alc. II, 140 c; Dem. 18, 243 u. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ἐμβρόντητος: -ον, ὑπὸ τῆς βροντῆς πληγείς, ἔκθαμβος, παραπεπληγμένος τὴν διάνοιαν, μαινόμενος, Λατ. attonitus, ἐμβρ. ποιεῖν τινα Ξεν. Ἀν. 3. 4, 12˙ ὦμβρόντητε σύ, ἠλίθιε σύ, «χαμένο κορμί», Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 793˙ ἐγένετ’ ἐμβρ. Ἀντιφάν. ἐν Ἀδήλ. 44˙ ἠλιθίους καὶ ἐμβρ. Πλάτ. Ἀλκ. 2. 240C˙ ἐμβρόντητε, τί νῦν λέξεις, Δημ. 308. 5.
