συκαλίς: Difference between revisions

From LSJ

ὥσπερ λίθοι τε καὶ πλίνθοι καὶ ξύλα καὶ κέραμος, ἀτάκτως μὲν ἐρριμμένα οὐδὲν χρήσιμά ἐστιν → just as stones and bricks, woodwork and tiles, tumbled together in a heap are of no use at all (Xenophon, Memorabilia 3.1.7)

Source
(13_4)
(6_12)
Line 12: Line 12:
{{pape
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0973.png Seite 973]] ίδος, ἡ, ein kleiner Vogel, der gern Feigen frißt, Feigenfresser, ficedula. Auch des Verses wegen συκαλλίς geschrieben, Epicharm. bei Ath. II, 65 b X, 398 d; vgl. aber Arcad. 31 u. Arist. H. A. 9, 1 (619, 18); Ael. H. A. 13, 25.
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0973.png Seite 973]] ίδος, ἡ, ein kleiner Vogel, der gern Feigen frißt, Feigenfresser, ficedula. Auch des Verses wegen συκαλλίς geschrieben, Epicharm. bei Ath. II, 65 b X, 398 d; vgl. aber Arcad. 31 u. Arist. H. A. 9, 1 (619, 18); Ael. H. A. 13, 25.
}}
{{ls
|lstext='''σῡκᾰλίς''': -ίδος, ἡ, (σῡκον) πτηνόν, ὁ συκοφάγος ἢ «συκοφαγᾶς», Sylvia ficedula, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 49Β, Αἰλ., κλπ.· ἐν Ἐπιχ. Ἀποσπ. 49 ὁ Ahr. γράφει συκαλλίς, [[χάριν]] τοῦ μέτρου, πρβλ. [[μελαγκόρυφος]].
}}
}}

Revision as of 11:33, 5 August 2017

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: σῡκᾰλίς Medium diacritics: συκαλίς Low diacritics: συκαλίς Capitals: ΣΥΚΑΛΙΣ
Transliteration A: sykalís Transliteration B: sykalis Transliteration C: sykalis Beta Code: sukali/s

English (LSJ)

ίδος, ἡ, (σῦκον)

   A beccafico, including the blackcap and other warblers, Arist.HA592b21, Alex.Mynd. ap. Ath.2.65b, Dsc.2.56 (v.l.), Gal.15.882, Poll.6.77, Ael.NA13.25: also συκαλλίς, Epich. 46, Dsc. l.c., Hdn.Gr.1.91, Orib.inc. 4.22 cod.; συκαλλός, Gloss. (s.v.l.): cf. μελαγκόρυφος.

German (Pape)

[Seite 973] ίδος, ἡ, ein kleiner Vogel, der gern Feigen frißt, Feigenfresser, ficedula. Auch des Verses wegen συκαλλίς geschrieben, Epicharm. bei Ath. II, 65 b X, 398 d; vgl. aber Arcad. 31 u. Arist. H. A. 9, 1 (619, 18); Ael. H. A. 13, 25.

Greek (Liddell-Scott)

σῡκᾰλίς: -ίδος, ἡ, (σῡκον) πτηνόν, ὁ συκοφάγος ἢ «συκοφαγᾶς», Sylvia ficedula, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 49Β, Αἰλ., κλπ.· ἐν Ἐπιχ. Ἀποσπ. 49 ὁ Ahr. γράφει συκαλλίς, χάριν τοῦ μέτρου, πρβλ. μελαγκόρυφος.