ἐκτραχηλίζω

English (LSJ)

Att. fut. -ιῶ, prop. of a horse,

   A throw the rider over its head, X.Cyr.1.4.8, Plu.2.58f: generally, break a person's neck, Ar. Lys.705; overturn, τὰ ὄρη Tab.Defix.Aud.271.26 (Hadrumetum, iii A.D.); κλίμακας Ph.Bel.85.38:—Pass., break one's neck, Ar.Nu.1501, Pl.70, Luc.Merc.Cond.42.    2 metaph., ruin, pervert, D.9.51, Luc. Rh.Pr.10, Alciphr.3.40, Porph.Abst.1.42; εἰς ὑπερηφανίαν Mich.in EN523.20:—Pass., εἰς ἀτόπους πράξεις Ph.Fr.102 H.    II metaph., cause to lose control of one's language, ἐ. τινὰς αἱ τραγψδίαι Hermog. Id.1.6.    III behead, Gloss.

German (Pape)

[Seite 783] über den Hals ab-, herunterwerfen, vom Pferde, Xen. Cyr. 1, 4, 8; übh. herunterstürzen, den Hals brechen, Ar. Lys. 705 Nubb. 1501; ἵν' ἐκεῖθεν (von einer Höhe) ἐκτραχηλισθῇ πεσών Plut. 70; dah. zu Grunde richten, Luc. Tox. 14 u. a. Sp., wie Alciphr. 3, 40. – Pass., sich köpflings ins Unglück stürzen, Dem. 9, 51. – Sp., wie Dio Chrys., stolz machen, u. Hermog. in hochtrabenden Ausdrücken vortragen.

Greek (Liddell-Scott)

ἐκτρᾰχηλίζω: μέλλ. Ἀττ. -ῐῶ, κυρίως ἐπὶ ἵππου, ῥίπτω τὸν ἀναβάτην ὑπεράνω τῆς κεφαλῆς μου, Ξεν. Κύρ. 1. 4, 8. Πλούτ. 2. 58F: καθόλου, θραύω τινὸς τὸν τράχηλον, Ἀριστ. Λυσ. 705: - Παθ., θραύω τὸν ἴδιόν μου τράχηλον, Ἀριστοφ. Νεφ. 1501, Πλ. 70˙ μεταφ., Δημ. 124. 7. ΙΙ. ὁμιλῶ μετὰ στόμφου, Ἑρμογ. Περὶ Σεμνότητος.

French (Bailly abrégé)

ao. ἐξετραχήλισα;
1 jeter à bas par-dessus son cou en parl. d’un cheval, désarçonner;
2 rompre le cou ; Pass. se rompre le cou ; fig. plonger dans le malheur.
Étymologie: ἐκ, τράχηλος.