συνεπερείδω: Difference between revisions
ἄμεινον γὰρ ἑαυτῷ φυλάττειν τὴν ἐλευθερίαν τοῦ ἑτέρων ἀφαιρεῖσθαι → for it is better to guard one's own freedom than to deprive another of his
(6_2) |
(Bailly1_5) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''συνεπερείδω''': [[ἐπιφέρω]] μεθ’ ὁρμῆς [[ὁμοῦ]], μετ’ αἰτ. πράγματ., Πλούτ. 2. 939Β· [[καταφέρω]] [[ὁμοῦ]], πληγὴν ὁ αὐτ. ἐν Βρούτ. 52· τὴν ὑπόνοιαν ἅμα τῷ λόγῳ συνεπερείσαντος, συνυποστηρίξαντος, ὁ αὐτ. ἐν Καίσ. 8, πρβλ. τὸν αὐτ. ἐν Κικ. 21. ΙΙ. μετ’ αἰτ. προσ., διαπερῶ, διατρυπῶ, περιτρέπει τὸν ἄνδρα συνεπερείσας ὁ αὐτ. ἐν Φιλοποίμ. 10· συνεπερείσας τῇ ῥύμῃ τοῦ ἵππου, προσβαλὼν αὐτόν, ἐπιτεθεὶς κατ’ [[αὐτοῦ]] μεθ’ ὅλης τῆς ὁρμῆς του, ὁ αὐτ. ἐν Μαρκέλλ. 7. | |lstext='''συνεπερείδω''': [[ἐπιφέρω]] μεθ’ ὁρμῆς [[ὁμοῦ]], μετ’ αἰτ. πράγματ., Πλούτ. 2. 939Β· [[καταφέρω]] [[ὁμοῦ]], πληγὴν ὁ αὐτ. ἐν Βρούτ. 52· τὴν ὑπόνοιαν ἅμα τῷ λόγῳ συνεπερείσαντος, συνυποστηρίξαντος, ὁ αὐτ. ἐν Καίσ. 8, πρβλ. τὸν αὐτ. ἐν Κικ. 21. ΙΙ. μετ’ αἰτ. προσ., διαπερῶ, διατρυπῶ, περιτρέπει τὸν ἄνδρα συνεπερείσας ὁ αὐτ. ἐν Φιλοποίμ. 10· συνεπερείσας τῇ ῥύμῃ τοῦ ἵππου, προσβαλὼν αὐτόν, ἐπιτεθεὶς κατ’ [[αὐτοῦ]] μεθ’ ὅλης τῆς ὁρμῆς του, ὁ αὐτ. ἐν Μαρκέλλ. 7. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=<b>1</b> <i>tr.</i> appuyer en même temps : πληγήν PLUT asséner en même temps un coup violent ; <i>fig.</i> ὑπόνοιαν PLUT appuyer un soupçon sur un indice ; <i>avec un acc. de pers.</i> transpercer, acc.;<br /><b>2</b> <i>intr.</i> s’appuyer de toute sa force sur, τινι.<br />'''Étymologie:''' [[σύν]], [[ἐπερείδω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:25, 9 August 2017
English (LSJ)
A help in driving against, c. acc. rei, Plu.2.939b; help in inflicting, πληγήν Id.Brut.52; σ. ὑπόνοιάν τινι help to fix a suspicion on him, Id.Caes.8, cf. Cic.21 (cj. for συναπ-); drive home a weapon, Id.Phil.10; συνεπερείσας τῇ ῥύμῃ τοῦ ἵππου charging him with all the force of his horse, Id.Marc.7; give additional force, Arr.Tact.12.2,10. II Med., = Lat. conitor, Dosith. p.433 K., Gloss.
Greek (Liddell-Scott)
συνεπερείδω: ἐπιφέρω μεθ’ ὁρμῆς ὁμοῦ, μετ’ αἰτ. πράγματ., Πλούτ. 2. 939Β· καταφέρω ὁμοῦ, πληγὴν ὁ αὐτ. ἐν Βρούτ. 52· τὴν ὑπόνοιαν ἅμα τῷ λόγῳ συνεπερείσαντος, συνυποστηρίξαντος, ὁ αὐτ. ἐν Καίσ. 8, πρβλ. τὸν αὐτ. ἐν Κικ. 21. ΙΙ. μετ’ αἰτ. προσ., διαπερῶ, διατρυπῶ, περιτρέπει τὸν ἄνδρα συνεπερείσας ὁ αὐτ. ἐν Φιλοποίμ. 10· συνεπερείσας τῇ ῥύμῃ τοῦ ἵππου, προσβαλὼν αὐτόν, ἐπιτεθεὶς κατ’ αὐτοῦ μεθ’ ὅλης τῆς ὁρμῆς του, ὁ αὐτ. ἐν Μαρκέλλ. 7.
French (Bailly abrégé)
1 tr. appuyer en même temps : πληγήν PLUT asséner en même temps un coup violent ; fig. ὑπόνοιαν PLUT appuyer un soupçon sur un indice ; avec un acc. de pers. transpercer, acc.;
2 intr. s’appuyer de toute sa force sur, τινι.
Étymologie: σύν, ἐπερείδω.
