ἐκδικέω: Difference between revisions
αἰτήσεις ἀκοὐεις σῶν ἱκετῶν· ταχἐως συνδραμεῖς ἀναπαὐων εὐεργετῶν· ἰάματα παρἐχεις, Ἱερἀρχα, τῇ πρὀς Θεὀν παρρησἰᾳ κοσμοὐμενος → You hear the prayers of your suppliants; quickly you come to their assistance, bringing relief and benefits; you provide the remedies, Archbishop, since you are endowed with free access to God.
(6_6) |
(Bailly1_2) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἐκδῐκέω''': ἐκδικῶ, τιμωρῶ, τι Ἀθήν. 560Ε, Ἐπιστ. Β΄ π. Κοριθ. ι΄, 6· ― ἀλλ’ [[ὡσαύτως]], ἀπαιτῶ ποινήν, ἐκδίκησιν, διά τι [[ἔγκλημα]], Ἑβδ. (Β. Βασιλ. Δ΄, 7), Καιν. Διαθ. ΙΙ. [[λαμβάνω]] ἐκδίκησιν [[ὑπὲρ]] ἄλλου, Ἀπολλόδ. 2. 5, 11· ἑαυτοὺς Ἐπιστ. π. Ρωμ. ιβ΄, 19, κτλ.· ἐκδικῶ τινα ἀπό τινος, ἐκδίκησόν με ἀπὸ τοῦ ἀντιδίκου μου Εὐαγγ. κ. Λουκ. ιη΄, 3. 2) ἐνεργῶ, [[πράττω]] ὡς [[ἔκδικος]] (ΙΙ. 2), Συλλ. Ἐπιγρ. 2824-50, κ. ἀλλ., ἴδε Συναγ. Λέξ. Ἀθησ. Κουμανούδη ἐν λέξει ἐκδικήσαντα. ΙΙΙ. ἐκδ. τινί, ἀνταποδίδω, ἀντιποιῶ, Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Πλ. 627. | |lstext='''ἐκδῐκέω''': ἐκδικῶ, τιμωρῶ, τι Ἀθήν. 560Ε, Ἐπιστ. Β΄ π. Κοριθ. ι΄, 6· ― ἀλλ’ [[ὡσαύτως]], ἀπαιτῶ ποινήν, ἐκδίκησιν, διά τι [[ἔγκλημα]], Ἑβδ. (Β. Βασιλ. Δ΄, 7), Καιν. Διαθ. ΙΙ. [[λαμβάνω]] ἐκδίκησιν [[ὑπὲρ]] ἄλλου, Ἀπολλόδ. 2. 5, 11· ἑαυτοὺς Ἐπιστ. π. Ρωμ. ιβ΄, 19, κτλ.· ἐκδικῶ τινα ἀπό τινος, ἐκδίκησόν με ἀπὸ τοῦ ἀντιδίκου μου Εὐαγγ. κ. Λουκ. ιη΄, 3. 2) ἐνεργῶ, [[πράττω]] ὡς [[ἔκδικος]] (ΙΙ. 2), Συλλ. Ἐπιγρ. 2824-50, κ. ἀλλ., ἴδε Συναγ. Λέξ. Ἀθησ. Κουμανούδη ἐν λέξει ἐκδικήσαντα. ΙΙΙ. ἐκδ. τινί, ἀνταποδίδω, ἀντιποιῶ, Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Πλ. 627. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=-ῶ :<br />réclamer justice <i>ou</i> tirer vengeance de ; punir, se venger de, acc..<br />'''Étymologie:''' [[ἔκδικος]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:27, 9 August 2017
English (LSJ)
A avenge, punish, φόνον Ctes.Fr.37; παρακοήν 2 Ep.Cor.10.6; τινάς PGen.47.17 (iv A.D.); exact vengeance for, τὰ αἵματα τῶν δούλων LXX 2 Ki.4.8; τὸ αἷμα τὸ ἀναίτιον SIG1181.12 (Jewish, circ. ii/i B.C.). 2 decide a case, δίκην, ἀγῶνα, Ph.2.432, POxy.1020.6 (ii A. D.). II avenge or vindicate a person, by taking up his cause, Apollod.2.5.11, PAmh.2.134.10 (ii A.D.), Plu.Comp.Ag.Gracch. 5; ἑαυτούς Ep.Rom.12.19, etc.; ἐ. τινὰ ἀπό τινος avenge one on another, Ev.Luc.18.3: c.dat., Sch.Ar.Pl.627:—Pass., LXX Ps.36 (37).28. 2 act as ἔκδικος 11.3, AJA18.325 (Sardes, i B. C.), cf. CIG2824 (Aphrodisias), BCH23.182 (Pisidia). III claim, CIG 3488 (Thyatira), Inscr.Perg.245; σιτία καὶ ποτά Hierocl.in CA8p.431M. IV ἐ. τισί make retribution for them, Aesop.279b.
German (Pape)
[Seite 757] bestrafen, τινά, Apolld. 2, 5, 11; rächen, φόνον Ath. XIII, 560 e u. a. Sp.; τινὰ ἀπὸ τοῦ ἀντιδίκου, vertheidigen, N. T. – Bei Schol. Ar. Plut. 627 c. dat., ἐκδικῆσαι τῷ Θησεῖ, Genugthuung geben.
Greek (Liddell-Scott)
ἐκδῐκέω: ἐκδικῶ, τιμωρῶ, τι Ἀθήν. 560Ε, Ἐπιστ. Β΄ π. Κοριθ. ι΄, 6· ― ἀλλ’ ὡσαύτως, ἀπαιτῶ ποινήν, ἐκδίκησιν, διά τι ἔγκλημα, Ἑβδ. (Β. Βασιλ. Δ΄, 7), Καιν. Διαθ. ΙΙ. λαμβάνω ἐκδίκησιν ὑπὲρ ἄλλου, Ἀπολλόδ. 2. 5, 11· ἑαυτοὺς Ἐπιστ. π. Ρωμ. ιβ΄, 19, κτλ.· ἐκδικῶ τινα ἀπό τινος, ἐκδίκησόν με ἀπὸ τοῦ ἀντιδίκου μου Εὐαγγ. κ. Λουκ. ιη΄, 3. 2) ἐνεργῶ, πράττω ὡς ἔκδικος (ΙΙ. 2), Συλλ. Ἐπιγρ. 2824-50, κ. ἀλλ., ἴδε Συναγ. Λέξ. Ἀθησ. Κουμανούδη ἐν λέξει ἐκδικήσαντα. ΙΙΙ. ἐκδ. τινί, ἀνταποδίδω, ἀντιποιῶ, Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Πλ. 627.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
réclamer justice ou tirer vengeance de ; punir, se venger de, acc..
Étymologie: ἔκδικος.
