ἄκουσμα: Difference between revisions
οὕτω τι βαθὺ καὶ μυστηριῶδες ἡ σιγὴ καὶ νηφάλιον, ἡ δὲ μέθη λάλον → silence is something profound and mysterious and sober, but drunkenness chatters
(6_3) |
(Bailly1_1) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἄκουσμα''': [ᾰκ], ατος, τό, τὸ ἀκουσθέν, ὡς ἡ [[μουσική]], ἥδιστον ἄκ., τὸ γλυκύτατον [[ἄκουσμα]] [[ὅπερ]] τὸ οὖς εἰσδέχεται, Ξεν. Ἀπομ. 2. 1, 31· πρβλ. Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 10. 4, 7, Μενάνδρ. Ἄδηλ. 115· ἀκ. καὶ ὁράματα, Ἀριστ. Πολ. 7. 17, 7. 2) [[φήμη]], [[εἴδησις]], [[διήγημα]], Σοφ. Ο. Κ. 517 (λυρ.). | |lstext='''ἄκουσμα''': [ᾰκ], ατος, τό, τὸ ἀκουσθέν, ὡς ἡ [[μουσική]], ἥδιστον ἄκ., τὸ γλυκύτατον [[ἄκουσμα]] [[ὅπερ]] τὸ οὖς εἰσδέχεται, Ξεν. Ἀπομ. 2. 1, 31· πρβλ. Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 10. 4, 7, Μενάνδρ. Ἄδηλ. 115· ἀκ. καὶ ὁράματα, Ἀριστ. Πολ. 7. 17, 7. 2) [[φήμη]], [[εἴδησις]], [[διήγημα]], Σοφ. Ο. Κ. 517 (λυρ.). | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ατος (τό) :<br /><b>I.</b> ce qu’on entend (parole, musique, <i>etc.</i>) ; <i>particul.</i><br /><b>1</b> récit, nouvelle, bruit;<br /><b>2</b> enseignement, précepte;<br /><b>II.</b> τὰ ἀκούσματα ceux qu’on écoute, troupe de musiciens.<br />'''Étymologie:''' [[ἀκούω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:40, 9 August 2017
English (LSJ)
ατος, τό,
A thing heard, such as music, ἥδιστον ἄ. X.Mem.2.1.31, Men.660; ἀ. καὶ ὁράματα Arist.Pol.1336b2, cf. EN1174b28, Posidon.23, Plu.Crass.33. 2 rumour, report, S.OC518 (lyr.), Jul.Or.3.110d. 3 oral instruction, in the Pythag. school, Iamb. VP18.82.
German (Pape)
[Seite 78] τό, das Gehörte, ὀρθὸν ἄκ. ἀκούειν Soph. O. C. 520, vom Gesang, μουσικὰ ἀκ., Plat. Axioch. 371 d; ἡδύ Arist. Eth. Nic. 10, 4, 7; Cic. Att. 12, 4; von dem, was man gelernt hat, πολλῶν καὶ καλῶν ἀκ. πεπληρωμένος Isocr. 1, 12; D. Hal. 10, 10 δεινὰ ἀκ., schreckliche Gerüchte. Bei Athen. V, 211 c VI, 246 d Plut. Crass. 33 sind ἀκούσματα Sänger; ἔπαινος ἥδιστον ἀκ. Xen. Mem. 2, 1, 31, der angenehmste Ohrenschmaus; so verb. Luc. Nigr. 19 θεάματα καὶ ἀκούσματα, wie Plut. Symp. 5, 1, 2.
Greek (Liddell-Scott)
ἄκουσμα: [ᾰκ], ατος, τό, τὸ ἀκουσθέν, ὡς ἡ μουσική, ἥδιστον ἄκ., τὸ γλυκύτατον ἄκουσμα ὅπερ τὸ οὖς εἰσδέχεται, Ξεν. Ἀπομ. 2. 1, 31· πρβλ. Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 10. 4, 7, Μενάνδρ. Ἄδηλ. 115· ἀκ. καὶ ὁράματα, Ἀριστ. Πολ. 7. 17, 7. 2) φήμη, εἴδησις, διήγημα, Σοφ. Ο. Κ. 517 (λυρ.).
French (Bailly abrégé)
ατος (τό) :
I. ce qu’on entend (parole, musique, etc.) ; particul.
1 récit, nouvelle, bruit;
2 enseignement, précepte;
II. τὰ ἀκούσματα ceux qu’on écoute, troupe de musiciens.
Étymologie: ἀκούω.
