ἀπῳδός: Difference between revisions
From LSJ
(6_16) |
(Bailly1_1) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἀπῳδός''': -όν, [[παράφωνος]], παράχορδος Εὐρ. Κυκλ. 490, Λουκ. Ἰκαρομ. 17. | |lstext='''ἀπῳδός''': -όν, [[παράφωνος]], παράχορδος Εὐρ. Κυκλ. 490, Λουκ. Ἰκαρομ. 17. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ός, όν :<br /><b>1</b> qui détonne, discordant ; déraisonnable, absurde;<br /><b>2</b> qui ne chante plus.<br />'''Étymologie:''' [[ἀπό]], [[ᾠδή]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:43, 9 August 2017
English (LSJ)
όν,
A out of tune, E.Cyc.490 (lyr.), Ph.1.375, Luc.Icar.17: metaph., out of harmony with, c. gen., Id.Salt.65: abs., Ph.2.170, Luc.Pisc.34, A.D. Synt.307.14. II having ceased to crow or sing, ἀλεκτρυών Luc. Lex.6; of a person, Him.Or.22.5.
German (Pape)
[Seite 341] ab-, mißtönend, mit widerlichem Getön, Eur. Cycl. 488; übertr., abgeschmackt, ἀπῳδὰ φιλοσοφεῖν Luc.
Greek (Liddell-Scott)
ἀπῳδός: -όν, παράφωνος, παράχορδος Εὐρ. Κυκλ. 490, Λουκ. Ἰκαρομ. 17.
French (Bailly abrégé)
ός, όν :
1 qui détonne, discordant ; déraisonnable, absurde;
2 qui ne chante plus.
Étymologie: ἀπό, ᾠδή.
