αἰθέριος

English (LSJ)

α, ον, also ος, ον E.Fr.839.10, Arist.Mu.392a31:—

   A of αἰθήρ or the upper air, hence,    1 high in air, on high, A.Pr.158 (anap.), Th.81, S.OC1082, etc.; αἰθερία ἀνέπτα flew up into the air, E.Med. 440, cf. Andr. 830; αἰ. γῆ, of the moon, Pythag. ap. Simp.in Cael.511.26: epith. of Zeus, Arist.Mu.401a17.    2 ethereal, heavenly, φύσις Parm.10.1; οἱ αἰ. Hierocl.in CA 27 P.484M.; γονή E.Fr.l.c. Adv. -ίως Iamb.Myst.1.9.—Trag. only in lyr.

Greek (Liddell-Scott)

αἰθέριος: -α, -ον, καὶ ος, ον, Εὐρ. Ἀποσπ. 836. Ἐκ του αἰθέρος, ἤτοι τοῦ ἀνωτάτου στρώματος τοῦ ἀέρος, καὶ ἑπομένως· 1) ὑψηλὰ ἐν τῷ ἀέρι, ἐν τῷ ὕψει, Αἰσχύλ. Πρ. 157, Θ. 81, Σοφ. Ο. Κ. 1082 κτλ.· αἰθερία ἀνέπτα, ἀνυψώθη εἰς τὸν ἀέρα ἱπταμένη, Εὐρ. Μήδ. 440. Πρβλ. Ἀνδρ. 830. 2) αἰθέριος, οὐράνιος, γονή, Εὐρ. Ἀποσπ. ἔνθ. ἀνωτ. - Ἐπίρρ. -ίως, Ἰαμβλ. Μυστ. 1. 9. Παρὰ Τραγικοῖς ἐν χρήσει μόνον ἐν λυρικοῖς χωρίοις. Ὡσαύτως ἐν Ἀριστ. Κόσμ. 2, 10., 7, 2.

French (Bailly abrégé)

α, ον :
qui s’avance, s’élève ou brille dans les airs ; αἰθέριον κίνυγμα ESCHL figure suspendue dans les airs.
Étymologie: αἰθήρ.