ὀφειλέτης: Difference between revisions
From LSJ
(Bailly1_4) |
(strοng) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ου (ὁ) :<br />débiteur : ποιεῖν [[τι]] SOPH obligé, par reconnaissance <i>ou</i> en retour, à faire qch.<br />'''Étymologie:''' [[ὀφείλω]]. | |btext=ου (ὁ) :<br />débiteur : ποιεῖν [[τι]] SOPH obligé, par reconnaissance <i>ou</i> en retour, à faire qch.<br />'''Étymologie:''' [[ὀφείλω]]. | ||
}} | |||
{{StrongGR | |||
|strgr=from [[ὀφείλω]]; an ower, i.e. [[person]] [[indebted]]; [[figuratively]], a [[delinquent]]; [[morally]], a [[transgressor]] ([[against]] God): [[debtor]], [[which]] owed, [[sinner]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 17:45, 25 August 2017
English (LSJ)
ου, ὁ,
A debtor, τινι Pl.Lg.736d, etc.; ὀ. εἰμί c. inf., I am under bond to... S.Aj.590, cf. Ep.Rom.8.12: —fem. ὀφειλ-έτις, ιδος, E.Rh.965.
German (Pape)
[Seite 424] ὁ, der Schuldner, der Etwas zu thun oder zu leisten schuldig ist; Soph. Ai. 587; Plat. Legg. V, 736 d; Sp., wie N. T., Matth. 7, 12; χάριτος, Plut. Crass. 12.
Greek (Liddell-Scott)
ὀφειλέτης: -ου, ὁ, ὡς καὶ νῦν, χρεώστης, τινι Πλάτ. Νόμ. 736D, κτλ.· ὀφ. εἰμί, μετ’ ἀπαρ., εἶμαι ὑπόχρεως νά..., Σοφ. Αἴ. 560· ― θηλ. ὀφειλέτις, ιδος, Εὐρ. Ρῆσ. 965.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
débiteur : ποιεῖν τι SOPH obligé, par reconnaissance ou en retour, à faire qch.
Étymologie: ὀφείλω.
English (Strong)
from ὀφείλω; an ower, i.e. person indebted; figuratively, a delinquent; morally, a transgressor (against God): debtor, which owed, sinner.
