Leges: Difference between revisions
Σκηνὴ πᾶς ὁ βίος καὶ παίγνιον: ἢ μάθε παίζειν, τὴν σπουδὴν μεταθείς, ἢ φέρε τὰς ὀδύνας → All life is a stage and a play: either learn to play laying your gravity aside, or bear with life's pains.
(Created page with "==Wikipedia EN== The Laws (Greek: Νόμοι, Nómoi; Latin: De Legibus) is Plato's last and longest dialogue. The conversation depicted in the work's twelve books begins with...") |
m (Text replacement - "(?s)(==Wikipedia EL==)(\n)(.*$)" to "{{wkpel |wkeltx=$3 }}") |
||
| (2 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
= | {{wkpen | ||
The Laws (Greek: Νόμοι, Nómoi; Latin: De Legibus) is Plato's last and longest dialogue. The conversation depicted in the work's twelve books begins with the question of who is given the credit for establishing a civilization's laws. Its musings on the ethics of government and law have established it as a classic of political philosophy alongside Plato's more widely read Republic. | |wketx=The Laws (Greek: Νόμοι, Nómoi; Latin: De Legibus) is Plato's last and longest dialogue. The conversation depicted in the work's twelve books begins with the question of who is given the credit for establishing a civilization's laws. Its musings on the ethics of government and law have established it as a classic of political philosophy alongside Plato's more widely read Republic. | ||
Scholars generally agree that Plato wrote this dialogue as an older man, having failed in his effort in Syracuse on the island of Sicily to guide a tyrant's rule, instead having been thrown in prison. These events are alluded to in the Seventh Letter. The text is noteworthy as Plato's only undisputed dialogue not to feature Socrates. | Scholars generally agree that Plato wrote this dialogue as an older man, having failed in his effort in Syracuse on the island of Sicily to guide a tyrant's rule, instead having been thrown in prison. These events are alluded to in the Seventh Letter. The text is noteworthy as Plato's only undisputed dialogue not to feature Socrates. | ||
}} | |||
{{wkpel | |||
|wkeltx=Οι Νόμοι είναι ο τελευταίος και εκτενέστερος πλατωνικός διάλογος που γράφτηκε προς το τέλος της ζωής του Πλάτωνα, μετά το τρίτο ταξίδι του στη Σικελία. Είναι ο μοναδικός πλατωνικός διάλογος όπου δεν συμμετέχει ο Σωκράτης. Αποτελείται από δώδεκα βιβλία με τρεις συνδιαλεγόμενους ηλικιωμένους άνδρες. Τον διάλογο που εξελίσσεται στην Κρήτη, κατευθύνει και μονοπωλεί ένας ανώνυμος Αθηναίος ξένος. Τα άλλα δύο πρόσωπα είναι ο κρητικός Κλεινίας και ο Σπαρτιάτης Μέγιλλος. Οι τρεις διαλεγόμενοι περιπατητικοί συζητητές κατευθύνονται από την Κνωσσό στο σπήλαιο και το ναό του Δία, κάνοντας την πορεία του βασιλιά και νομοθέτη της Κρήτης Μίνωα, που συναντά τον πατέρα του Δία, σύμβουλο στο νομοθετικό του έργο. | |||
Με τη συγγραφή των Νόμων ο Πλάτων καθώς η ψυχική του διάθεση τον έστρεφε προς την πολιτική πράξη, θέλησε κάπως να γεφυρώσει το χάσμα, που χωρίζει την ιδεατή πολιτεία του από την πραγματική ελληνική πολιτεία. Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα του διαλόγου «Νόμοι» και από αυτό προσδιορίζεται το περιεχόμενό του. Σημαντική είναι η αναφορά στην εντελώς απομυθοποιημένη ερμηνεία της Θεολογίας, αλλά και στην αιτιολόγηση των κανόνων θέσπισης του θετού δικαίου. | |||
}} | |||
Latest revision as of 10:00, 24 October 2022
Wikipedia EN
The Laws (Greek: Νόμοι, Nómoi; Latin: De Legibus) is Plato's last and longest dialogue. The conversation depicted in the work's twelve books begins with the question of who is given the credit for establishing a civilization's laws. Its musings on the ethics of government and law have established it as a classic of political philosophy alongside Plato's more widely read Republic.
Scholars generally agree that Plato wrote this dialogue as an older man, having failed in his effort in Syracuse on the island of Sicily to guide a tyrant's rule, instead having been thrown in prison. These events are alluded to in the Seventh Letter. The text is noteworthy as Plato's only undisputed dialogue not to feature Socrates.
Wikipedia EL
Οι Νόμοι είναι ο τελευταίος και εκτενέστερος πλατωνικός διάλογος που γράφτηκε προς το τέλος της ζωής του Πλάτωνα, μετά το τρίτο ταξίδι του στη Σικελία. Είναι ο μοναδικός πλατωνικός διάλογος όπου δεν συμμετέχει ο Σωκράτης. Αποτελείται από δώδεκα βιβλία με τρεις συνδιαλεγόμενους ηλικιωμένους άνδρες. Τον διάλογο που εξελίσσεται στην Κρήτη, κατευθύνει και μονοπωλεί ένας ανώνυμος Αθηναίος ξένος. Τα άλλα δύο πρόσωπα είναι ο κρητικός Κλεινίας και ο Σπαρτιάτης Μέγιλλος. Οι τρεις διαλεγόμενοι περιπατητικοί συζητητές κατευθύνονται από την Κνωσσό στο σπήλαιο και το ναό του Δία, κάνοντας την πορεία του βασιλιά και νομοθέτη της Κρήτης Μίνωα, που συναντά τον πατέρα του Δία, σύμβουλο στο νομοθετικό του έργο.
Με τη συγγραφή των Νόμων ο Πλάτων καθώς η ψυχική του διάθεση τον έστρεφε προς την πολιτική πράξη, θέλησε κάπως να γεφυρώσει το χάσμα, που χωρίζει την ιδεατή πολιτεία του από την πραγματική ελληνική πολιτεία. Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα του διαλόγου «Νόμοι» και από αυτό προσδιορίζεται το περιεχόμενό του. Σημαντική είναι η αναφορά στην εντελώς απομυθοποιημένη ερμηνεία της Θεολογίας, αλλά και στην αιτιολόγηση των κανόνων θέσπισης του θετού δικαίου.
