ἐφάπτωρ: Difference between revisions
m (Text replacement - "<b class="num">(\d+)\)" to "<b class="num">$1") |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (2 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=efaptor | |Transliteration C=efaptor | ||
|Beta Code=e)fa/ptwr | |Beta Code=e)fa/ptwr | ||
|Definition=ορος, ὁ, also ἡ, < | |Definition=-ορος, ὁ, also ἡ,<br><span class="bld">A</span> [[laying hold of]], [[seizing]], ῥυσίων A.''Supp.''728.<br><span class="bld">II</span> [[one who strokes]] or [[caresses]], ib.312, 535 (lyr.) (with ref. to the name [[Ἔπαφος]]). | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
| Line 14: | Line 14: | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ορος;<br /><i>adj. m.</i><br /><b>1</b> qui saisit <i>ou</i> cherche à saisir, gén.;<br /><b>2</b> qui tâte, qui palpe.<br />'''Étymologie:''' [[ἐφάπτω]]. | |btext=ορος;<br /><i>adj. m.</i><br /><b>1</b> [[qui saisit]] <i>ou</i> cherche à saisir, gén.;<br /><b>2</b> [[qui tâte]], [[qui palpe]].<br />'''Étymologie:''' [[ἐφάπτω]]. | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
Latest revision as of 10:50, 25 August 2023
English (LSJ)
-ορος, ὁ, also ἡ,
A laying hold of, seizing, ῥυσίων A.Supp.728.
II one who strokes or caresses, ib.312, 535 (lyr.) (with ref. to the name Ἔπαφος).
German (Pape)
[Seite 1113] ορος, ὁ, der Berührende, Antastende, Ἰοῦς Aesch. Suppl. 530, vgl. 308; ῥυσίων 708, mit Anspielung auf Ἔπαφος. – Orph. H. 49.
French (Bailly abrégé)
ορος;
adj. m.
1 qui saisit ou cherche à saisir, gén.;
2 qui tâte, qui palpe.
Étymologie: ἐφάπτω.
Russian (Dvoretsky)
ἐφάπτωρ: ορος adj.
1 захватывающий, завладевающий: ῥυσίων ἐφάπτορες Aesch. налагающие руку на свои вещи, т. е. требующие возвращения того, что было их собственностью;
2 прикасающийся (χειρί τινος Aesch.).
Greek (Liddell-Scott)
ἐφάπτωρ: -ορος, ὁ, καὶ ἡ, ὁ ἐφαπτόμενός τινος ἄγειν θέλοντες ῥυσίων ἐφάπτορες Αἰσχύλ. Ἱκ. 728, πρβλ. 412. ΙΙ. ὁ θωπεύων τινά, κοινῶς «χαϊδεύων», αὐτόθι 312, 535 (ἐν ἀναφορᾶ πρὸς τὸ ὄνομα Ἔπαφος)· ἐπὶ τοῦ βάκχου, Ὀρφ. Ὕμν. 50. 7., 52. 9.
Greek Monolingual
ἐφάπτωρ, ὁ, ἡ (Α) εφάπτομαι
1. αυτός που πιάνει, που αγγίζει κάτι («ἄγειν θέλοντες ῥυσίων ἐφάπτορες», Αισχύλ.)
2. αυτός που κτυπά ή χαϊδεύει («γενοῦ πολυμνᾱστορ ἔφαπτορ Ἰοῦς», Αισχύλ.).
