κραγέτης: Difference between revisions
From LSJ
Ἡ γὰρ σιωπὴ τοῖς σοφοῖσιν ἀπόκρισις → Silentiumque sapienti est responsio → Denn Schweigen ist für Weise deutlicher Bescheid
(c1) |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (13 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=kragetis | |Transliteration C=kragetis | ||
|Beta Code=krage/ths | |Beta Code=krage/ths | ||
|Definition= | |Definition=κραγέτου, ὁ, ([[κράζω]]) [[screamer]], [[chatterer]], κολοιοί Pi.''N.''3.82. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1498.png Seite 1498]] ὁ, der Schreier, schreiend; κολοιοί Pind. N. 3, 78; Philostr. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1498.png Seite 1498]] ὁ, der Schreier, schreiend; κολοιοί Pind. N. 3, 78; Philostr. | ||
}} | |||
{{elnl | |||
|elnltext=κραγέτης -ου, ὁ [κράζω] [[schreeuwer]], [[krijser]], [[krasser]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''κρᾱγέτης:''' ου ὁ [[крикун]] ([[κολοιός]] Pind.). | |||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''κρᾱγέτης''': -ου, ὁ, ([[κράζω]]) ὁ κράζων, «φωνακλᾶς», ὡς τὸ [[κεκράκτης]], κραγέται κολοιοὶ Πινδ. Ν. 3. 143, πρβλ. Φιλόστρ. 870. | |||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[κραγέτης]], ὁ (Α)<br />αυτός που κράζει, ο [[φωνακλάς]] («κραγέται δὲ κολοιοὶ ταπεινά, νέμονται», <b>Πίνδ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> θ. <i>κράγ</i>- του [[κράζω]] ([[πρβλ]]. αόρ. β' <i>ἔ</i>-<i>κραγ</i>-<i>ον</i>) <span style="color: red;">+</span> κατάλ. -[[έτης]] ([[πρβλ]]. [[αλιναιέτης]], [[ηγέτης]])]. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 11:46, 25 August 2023
English (LSJ)
κραγέτου, ὁ, (κράζω) screamer, chatterer, κολοιοί Pi.N.3.82.
German (Pape)
[Seite 1498] ὁ, der Schreier, schreiend; κολοιοί Pind. N. 3, 78; Philostr.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κραγέτης -ου, ὁ [κράζω] schreeuwer, krijser, krasser.
Russian (Dvoretsky)
κρᾱγέτης: ου ὁ крикун (κολοιός Pind.).
Greek (Liddell-Scott)
κρᾱγέτης: -ου, ὁ, (κράζω) ὁ κράζων, «φωνακλᾶς», ὡς τὸ κεκράκτης, κραγέται κολοιοὶ Πινδ. Ν. 3. 143, πρβλ. Φιλόστρ. 870.
Greek Monolingual
κραγέτης, ὁ (Α)
αυτός που κράζει, ο φωνακλάς («κραγέται δὲ κολοιοὶ ταπεινά, νέμονται», Πίνδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. κράγ- του κράζω (πρβλ. αόρ. β' ἔ-κραγ-ον) + κατάλ. -έτης (πρβλ. αλιναιέτης, ηγέτης)].
