Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

usurpatio: Difference between revisions

From LSJ

Ζῆν οὐκ ἄξιος, ὅτῳ μηδὲ εἷς ἐστι χρηστὸς φίλοςLife is not worth living if you do not have at least one friend.

Democritus, DK 68b22
(6_17)
 
(CSV3 import)
 
(4 intermediate revisions by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{LaEn
|lnetxt=usurpatio usurpationis N F :: assumption (unjustified) of title; illegally taking possession; dropping name<br />usurpatio usurpatio usurpationis N F :: assertion of right/privilege by use; usage; constant carrying out (practices)
}}
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>ūsurpātĭo</b>: ōnis, f. id.,<br /><b>I</b> a [[taking]] [[into]] [[use]], a [[making]] [[use]], using, [[use]] of a [[thing]] (cf. [[usus]]).<br /><b>I</b> In gen.: [[usurpatio]] et [[renovatio]] doctrinae, Cic. Brut. 71, 250: civitatis, id. Verr. 2, 5, 64, § 166: vocis, Liv. 27, 19, 5: superba nominis, Plin. 33, 2, 7, § 31: vetustatis, Cic. Agr. 2, 12, 31: itineris insoliti, the [[undertaking]] of a [[journey]] so [[uncommon]], Liv. 41, 23, 14: bonae mentis, [[enjoyment]], [[possession]], Val. Max. 4, 4, 1.—<br /><b>II</b> In partic., in jurid. lang.,<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> A seizing or using [[unlawfully]], [[usurpation]]: qui sanctitatem baptismatis illicitā usurpatione geminaverit, Cod. Just. 1, 6, 1: per vim et usurpationem vindicare ac [[tenere]] aliquid, ib. 1, 4, 6.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> A using by [[another]] [[party]], whereby a [[prescription]] or usucaption is interrupted: [[usurpatio]] est usucapionis [[interruptio]], Dig. 41, 3, 2.
|lshtext=<b>ūsurpātĭo</b>: ōnis, f. id.,<br /><b>I</b> a [[taking]] [[into]] [[use]], a [[making]] [[use]], using, [[use]] of a [[thing]] (cf. [[usus]]).<br /><b>I</b> In gen.: [[usurpatio]] et [[renovatio]] doctrinae, Cic. Brut. 71, 250: civitatis, id. Verr. 2, 5, 64, § 166: vocis, Liv. 27, 19, 5: superba nominis, Plin. 33, 2, 7, § 31: vetustatis, Cic. Agr. 2, 12, 31: itineris insoliti, the [[undertaking]] of a [[journey]] so [[uncommon]], Liv. 41, 23, 14: bonae mentis, [[enjoyment]], [[possession]], Val. Max. 4, 4, 1.—<br /><b>II</b> In partic., in jurid. lang.,<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> A seizing or using [[unlawfully]], [[usurpation]]: qui sanctitatem baptismatis illicitā usurpatione geminaverit, Cod. Just. 1, 6, 1: per vim et usurpationem vindicare ac [[tenere]] aliquid, ib. 1, 4, 6.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> A using by [[another]] [[party]], whereby a [[prescription]] or usucaption is interrupted: [[usurpatio]] est usucapionis [[interruptio]], Dig. 41, 3, 2.
}}
{{Gaffiot
|gf=<b>ūsurpātĭō</b>,¹⁵ ōnis, f. ([[usurpo]]),<br /><b>1</b> usage, emploi : Cic. Br. 250 ; Liv. 41, 23, 14 ; civitatis Cic. Verr. 2, 5, 166, l’emploi du droit de cité = l’invocation du titre de citoyen<br /><b>2</b> [droit] usage [[illicite]], abus : Cod. Just. 1, 4, 6 &#124;&#124; interruption de l’usucapion : Dig. 41, 3, 2.
}}
{{Georges
|georg=ūsūrpātio, ōnis, f. ([[usurpo]]), das Gebrauchmachen [[von]] [[etwas]], der [[Gebrauch]], die Benutzung [[einer]] [[Sache]], I) im allg.: doctrinae, Cic.: [[vocis]], Liv.: nominum, [[Benennung]], Plin.: ad usurpationem vetustatis, um [[einen]] alten [[Gebrauch]] auszuüben, Cic.: itineris, das [[Unternehmen]], Liv.: civitatis, die [[Erwähnung]], Anführung, Cic.: bonae [[mentis]], der [[Gebrauch]], [[Besitz]], Val. Max. – quā [[vero]] [[ille]] [[grammaticus]] finitione [[usus]] est, eā videtur in verbo [[tam]] multiplici unam [[tantum]] usurpationem [[eius]] (verbi) notasse, [[nur]] [[dessen]] eine Gebrauchsanweisung im [[Auge]] [[behalten]] zu [[haben]], Gell. 6 (7), 17, 13. – Plur. meton., orationis [[Latinae]] usurpationes, die gewöhnlichen Regeln, Gebrauchsregeln, Gell. 7 (6), 16, 1. – II) prägn., [[als]] jurist. t.t.: A) das widerrechtliche Sich- Aneignen, Helenae, [[Auson]]. perioch. praef. p. 227, 7 Schenkl: dah. die [[Anmaßung]] = die unerlaubte Ausübung, der [[Mißbrauch]], Cod. Iust. 1, 1, 6 u. 1, 4, 6. – B) die [[durch]] Benutzung eines anderen unterbrochene Ersitzung ([[usucapio]], w.s.), Paul. dig. 41, 3, 2.
}}
{{LaZh
|lnztxt=usurpatio, onis. f. :: [[常用]]。[[霸占]]。[[僭]]。[[出手]]。[[入手]]
}}
}}

Latest revision as of 00:05, 13 June 2024

Latin > English

usurpatio usurpationis N F :: assumption (unjustified) of title; illegally taking possession; dropping name
usurpatio usurpatio usurpationis N F :: assertion of right/privilege by use; usage; constant carrying out (practices)

Latin > English (Lewis & Short)

ūsurpātĭo: ōnis, f. id.,
I a taking into use, a making use, using, use of a thing (cf. usus).
I In gen.: usurpatio et renovatio doctrinae, Cic. Brut. 71, 250: civitatis, id. Verr. 2, 5, 64, § 166: vocis, Liv. 27, 19, 5: superba nominis, Plin. 33, 2, 7, § 31: vetustatis, Cic. Agr. 2, 12, 31: itineris insoliti, the undertaking of a journey so uncommon, Liv. 41, 23, 14: bonae mentis, enjoyment, possession, Val. Max. 4, 4, 1.—
II In partic., in jurid. lang.,
   A A seizing or using unlawfully, usurpation: qui sanctitatem baptismatis illicitā usurpatione geminaverit, Cod. Just. 1, 6, 1: per vim et usurpationem vindicare ac tenere aliquid, ib. 1, 4, 6.—
   B A using by another party, whereby a prescription or usucaption is interrupted: usurpatio est usucapionis interruptio, Dig. 41, 3, 2.

Latin > French (Gaffiot 2016)

ūsurpātĭō,¹⁵ ōnis, f. (usurpo),
1 usage, emploi : Cic. Br. 250 ; Liv. 41, 23, 14 ; civitatis Cic. Verr. 2, 5, 166, l’emploi du droit de cité = l’invocation du titre de citoyen
2 [droit] usage illicite, abus : Cod. Just. 1, 4, 6 || interruption de l’usucapion : Dig. 41, 3, 2.

Latin > German (Georges)

ūsūrpātio, ōnis, f. (usurpo), das Gebrauchmachen von etwas, der Gebrauch, die Benutzung einer Sache, I) im allg.: doctrinae, Cic.: vocis, Liv.: nominum, Benennung, Plin.: ad usurpationem vetustatis, um einen alten Gebrauch auszuüben, Cic.: itineris, das Unternehmen, Liv.: civitatis, die Erwähnung, Anführung, Cic.: bonae mentis, der Gebrauch, Besitz, Val. Max. – quā vero ille grammaticus finitione usus est, eā videtur in verbo tam multiplici unam tantum usurpationem eius (verbi) notasse, nur dessen eine Gebrauchsanweisung im Auge behalten zu haben, Gell. 6 (7), 17, 13. – Plur. meton., orationis Latinae usurpationes, die gewöhnlichen Regeln, Gebrauchsregeln, Gell. 7 (6), 16, 1. – II) prägn., als jurist. t.t.: A) das widerrechtliche Sich- Aneignen, Helenae, Auson. perioch. praef. p. 227, 7 Schenkl: dah. die Anmaßung = die unerlaubte Ausübung, der Mißbrauch, Cod. Iust. 1, 1, 6 u. 1, 4, 6. – B) die durch Benutzung eines anderen unterbrochene Ersitzung (usucapio, w.s.), Paul. dig. 41, 3, 2.

Latin > Chinese

usurpatio, onis. f. :: 常用霸占出手入手