θεόμορφος: Difference between revisions
From LSJ
Οὐδείς, ὃ νοεῖς μὲν, οἶδεν, ὃ δέ ποιεῖς, βλέπει → Quid cogites, scit nemo; quid facias, patet → nicht weiß man, was du denkst, doch sieht man, was du tust
(17) |
(4) |
||
Line 21: | Line 21: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-η, -ο (Α [[θεόμορφος]], -ον)<br />αυτός που έχει [[μορφή]] θεού, ο [[ωραίος]] σαν [[θεός]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>θεο</i>- <span style="color: red;">+</span> -<i>μορφος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[μορφή]]), <b>[[πρβλ]].</b> <i>ά</i>-<i>μορφος</i>, <i>πολύ</i>-<i>μορφος</i>. Ο νεοελλ. τ. <span style="color: red;"><</span> <i>θε</i>- (<b>βλ.</b> <i>θεο</i>-) <span style="color: red;">+</span> <i>όμορφος</i> (<span style="color: red;"><</span> <i>εύ</i>-<i>μορφος</i>)]. | |mltxt=-η, -ο (Α [[θεόμορφος]], -ον)<br />αυτός που έχει [[μορφή]] θεού, ο [[ωραίος]] σαν [[θεός]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>θεο</i>- <span style="color: red;">+</span> -<i>μορφος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[μορφή]]), <b>[[πρβλ]].</b> <i>ά</i>-<i>μορφος</i>, <i>πολύ</i>-<i>μορφος</i>. Ο νεοελλ. τ. <span style="color: red;"><</span> <i>θε</i>- (<b>βλ.</b> <i>θεο</i>-) <span style="color: red;">+</span> <i>όμορφος</i> (<span style="color: red;"><</span> <i>εύ</i>-<i>μορφος</i>)]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''θεόμορφος:''' -ον ([[μορφή]]), αυτός που έχει θεϊκή [[μορφή]], σε Ανθ. Π. | |||
}} | }} |
Revision as of 23:24, 30 December 2018
English (LSJ)
ον,
A of form divine, AP12.196 (Strat.).
German (Pape)
[Seite 1196] von göttlicher Gestalt, Strat. 38 (XII, 196).
Greek (Liddell-Scott)
θεόμορφος: -ον, θείαν ἔχων μορφή, Ἀνθ. Π. 12. 196· - οὐσιαστ. θεομορφία, ἡ, Θ. Στουδ. σ. 1273, ἔκδ. Μί.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
d’une forme ou d’une beauté divine.
Étymologie: θεός, μορφή.
Greek Monolingual
-η, -ο (Α θεόμορφος, -ον)
αυτός που έχει μορφή θεού, ο ωραίος σαν θεός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο- + -μορφος (< μορφή), πρβλ. ά-μορφος, πολύ-μορφος. Ο νεοελλ. τ. < θε- (βλ. θεο-) + όμορφος (< εύ-μορφος)].
Greek Monotonic
θεόμορφος: -ον (μορφή), αυτός που έχει θεϊκή μορφή, σε Ανθ. Π.