μεγαλόφωνος: Difference between revisions
Ὅτ' εὐτυχεῖς, μάλιστα μὴ φρόνει μέγα → Minus insolesce, quo magis res prosperae → Wenn du im Glück bist, brüste dich am wenigsten
(24) |
(5) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-η, -ο (ΑM [[μεγαλόφωνος]], -ον)<br /><b>1.</b> αυτός που έχει δυνατή [[φωνή]], [[βροντόφωνος]]<br /><b>2.</b> αυτός που μιλάει [[δυνατά]]<br /><b>αρχ.</b><br />([[ιδίως]] για ποιητές) [[μεγαλήγορος]], [[μεγαλοπρεπής]] («ὁ μεγαλοφωνότατος [[Πίνδαρος]]», <b>Αθήν.</b>). <br /><b>επίρρ.</b><i>..</i><br /><i>μεγαλοφώνως</i> και -<i>α</i> (ΑM μεγαλοφώνως)<br />με [[μεγάλη]], δυνατή [[φωνή]], [[δυνατά]] («απήγγειλε μεγαλοφώνως», Παπαδιαμ.).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>μεγαλ</i>(<i>ο</i>)- <span style="color: red;">+</span> -<i>φωνος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[φωνή]]), <b>[[πρβλ]].</b> <i>ετερό</i>-<i>φωνος</i>, <i>φερέ</i>-<i>φωνος</i>]. | |mltxt=-η, -ο (ΑM [[μεγαλόφωνος]], -ον)<br /><b>1.</b> αυτός που έχει δυνατή [[φωνή]], [[βροντόφωνος]]<br /><b>2.</b> αυτός που μιλάει [[δυνατά]]<br /><b>αρχ.</b><br />([[ιδίως]] για ποιητές) [[μεγαλήγορος]], [[μεγαλοπρεπής]] («ὁ μεγαλοφωνότατος [[Πίνδαρος]]», <b>Αθήν.</b>). <br /><b>επίρρ.</b><i>..</i><br /><i>μεγαλοφώνως</i> και -<i>α</i> (ΑM μεγαλοφώνως)<br />με [[μεγάλη]], δυνατή [[φωνή]], [[δυνατά]] («απήγγειλε μεγαλοφώνως», Παπαδιαμ.).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>μεγαλ</i>(<i>ο</i>)- <span style="color: red;">+</span> -<i>φωνος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[φωνή]]), <b>[[πρβλ]].</b> <i>ετερό</i>-<i>φωνος</i>, <i>φερέ</i>-<i>φωνος</i>]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''μεγᾰλόφωνος:''' -ον ([[φωνή]]), αυτός που διαθέτει δυνατή φωνη, σε Δημ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 00:12, 31 December 2018
English (LSJ)
ον,
A loudvoiced, Hp.Epid.6.4.19 (Sup.), Arist.GA787a12, Pr.899a9: Comp. -ότερος Luc.Bis Acc.11: Sup. -ότατος D.S.11.34. Adv. -νως Poll. 2.113, Suid. s.v. τορόν. 2 loud-talker, bawler, D.19.238. 3 grandiloquent, Philostr.VS2.10.1; ποιητής Id.Ep.16; ὁ -ότατος, of Pindar, Ath.13.564d; of Homer, Luc.Musc.Enc.5.
German (Pape)
[Seite 108] mit großer, starker, lauter Stimme; D. Sic. 11, 34; Luc. Merc. cond. 23; im compar., bis accus. 11; Plut. Cat. min. 5; καὶ ἀναιδεῖς, Schreier, Dem. 19, 238; im guten Sinne, vom erhabenen Ausdruck, Platon, Plut. plac. phil. 1, 7. – Adv., Schol. Aesch. Ag. 26.
Greek (Liddell-Scott)
μεγᾰλόφωνος: -ον, ὁ ἔχων μεγάλην φωνήν, Ἱππ. 1180G, Ἀριστ. π. Ζ. Γεν. 5. 7, 7 κἑξ.· ἐπίθ. -ότατος Διόδ. 11. 34· ἐπίρρ. -νως, Σχόλ. εἰς Αἰσχύλ. Ἀγ. 26, κτλ. 2) ὁ μεγαλοφώνως ὁμιλῶν, «φωνακλᾶς», Δημ. 415. 15. 3) μεγαλορρήμων, Φιλόστρ. 518· μεγαλοφωνότατος, ἐπὶ τοῦ Πινδάρου, Ἀθήν. 564D.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
au langage élevé ou sublime.
Étymologie: μέγας, φωνή.
Greek Monolingual
-η, -ο (ΑM μεγαλόφωνος, -ον)
1. αυτός που έχει δυνατή φωνή, βροντόφωνος
2. αυτός που μιλάει δυνατά
αρχ.
(ιδίως για ποιητές) μεγαλήγορος, μεγαλοπρεπής («ὁ μεγαλοφωνότατος Πίνδαρος», Αθήν.).
επίρρ...
μεγαλοφώνως και -α (ΑM μεγαλοφώνως)
με μεγάλη, δυνατή φωνή, δυνατά («απήγγειλε μεγαλοφώνως», Παπαδιαμ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < μεγαλ(ο)- + -φωνος (< φωνή), πρβλ. ετερό-φωνος, φερέ-φωνος].
Greek Monotonic
μεγᾰλόφωνος: -ον (φωνή), αυτός που διαθέτει δυνατή φωνη, σε Δημ.
