ἐπίχρυσος

English (LSJ)

ον,

   A overlaid or plated with gold, Hdt.1.50, al.,IG12.280, X.Mem.3.10.14, Longus 1.5, etc.; ὑπάργυρα ἐ. IG12.386.7.    II rich, prob. for ὑπό-, Hld.2.8.

German (Pape)

[Seite 1005] mit Gold, Goldplatten belegt, stark vergoldet, im Gegensatz des leicht Vergoldens mit Goldschaum, κατάχρυσος, s. Böckh Staatshaush. II, S. 282; κλίνη Her. 9, 80; ἄγαλμα 2, 182; κόσμος Plat. Legg. VII, 800 e, θώρακες Xen. Mem. 3, 10, 14; Sp.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπίχρῡσος: -ον, ἐπικεκαλυμμένος διὰ χρυσοῦ (ἐν ἀντιθ. πρὸς τὸ κατάχρυσος καὶ περίχρυσος, ἴδε τὰς λέξεις), Ἡρόδ. 1. 50., 2. 182., 9. 80, Συλλ. Ἐπιγρ. 139. 12, 16 καὶ ἀλλ., Ξεν. Ἀπομν. 3. 10, 14, κτλ.: πρβλ. ἐπίτηκτος. ΙΙ. πλούσιος, Ἡλιόδ. 2. 8.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
plaqué d’or, doré.
Étymologie: ἐπί, χρυσός.

Greek Monolingual

-η, -ο (ΑΜ ἐπίχρυσος, -ον) αυτός που έχει επιχρυσωθεί
αρχ.
πλούσιος.

Greek Monotonic

ἐπίχρῡσος: -ον, επιστρωμένος με χρυσό, επιχρυσωμένος, σε Ηρόδ., Ξεν.

Russian (Dvoretsky)

ἐπίχρῡσος: и 3 покрытый (выложенный) золотом (κλίνη, ἄγαλμα Her.; κόσμος Plat.; θώραξ Xen.).