συντρίβω

English (LSJ)

[ῑ]

   A rub together, σ. τὰ πυρεῖα rub dry sticks together to procure a light, Luc.VH1.32; grind, φάρμακα (for paints) Plu.2.436b (Pass.); κολλύριον IG14.966 (Rome).    II shatter, shiver to atoms, τοὺς χόας Cratin. 187; τὴν χύτραν Ar.Ach.284 (troch.), Pl.Hp.Ma.290e; τὰ σκευάρια Aeschin.1.59; σ. [τὰς ναῦς] stave them in, by running them aground, Th.4.11 (v. infr. 2b); τὰ δόρατα, τὴν ἀσπίδα, X.HG3.4.14, Men.78 (Pass.); τὰ ποτήρια Eub.62; τὰ ᾠά Arist.HA613b27; θύραν PTeb.47.13 (ii B.C.), BGU1855.9 (i B.C.):—Pass., συντρῐβέντων τῶν σκευῶν, of a ship, D.18.194; τὰ συντετριμμένα σκεύη IG42(1).121.81 (Epid., iv B.C.); στοὰ συντετρειμμένη ib. 12(9).906.9 (Chalcis, iii A.D.); [νῆες] συντετριμμέναι, opp. τελέως διεφθαρμέναι, D.S.13.16, 17.    2 of persons, beat to a jelly, E.Cyc.705, etc.; of parts of the body, crush, shiver, λίθῳ σ. τὸ μέτωπον, etc., Lys.3.8, etc.:—Pass., τὰ . . τοῦ σώματος μέρη συντετρῖφθαι Pl.R.611d; συντετριμμένοι σκέλη καὶ πλευράς X.An.4.7.4; τὴν κλεῖν συνετρίβην And.1.61; συντριβόμεθα τὰς κεφαλάς Lys.3.18.    b c. gen. partis, συντρῖψαι τῆς κεφαλῆς Isoc.18.52:—Pass., ξυντριβῆναι τῆς κεφαλῆς to have one's head broken (cf. κατάγνυμι fin.), Ar.Pax71:—in Th.4.11, φυλασσόμενοι τῶν νεῶν μὴ ξυντρίψωσιν, some take the gen. as partit., v. supr. 11.1.    3 metaph., shatter, crush, τὴν ἐπίνοιαν Ar.V.1050 (anap.); τὴν ἐλπίδα Demad.12, cf. D.10.44 (Pass.); ὅταν πέσῃ... πλεῖστα συντρίβει καλά Men.531.15; ὁ τρόπος συντρίβει σε Id.Epit.561; σ. τοὺς διαβεβηκότας Plb.5.47.1; δέος σ. τὸν ἄνθρωπον Plu.2.165b:—Pass., PPetr.2p.8 (iii B.C.); κινδυνεύσει συντριβῆναι τὰ πράγματα Hell.Oxy.14.3; συντριβεὶς τῇ διανοίᾳ Plb.21.13.2; ταῖς ἐλπίσιν D.S.4.66; τὴν καρδίαν LXXPs. 146(147).3, Is.61.1; συνετρίβη ἡ καρδία ib.Je.23.9, cf. Ps.50(51).19.

Greek (Liddell-Scott)

συντρίβω: [ῑ], μέλλ. -ψω, τρίβω ὁμοῦ, συντρίβω τὰ πυρεῖα, τρίβω ξηρὰ ξυλάρια ὅπως παραγάγω πῦρ, Λουκ. π. Ἀληθ. Ἱστορ. 1. 32· φάρμακα Πλούτ. 2. 436Β. ΙΙ. συντρίβω, κατασυντρίβω, συντρίψω γὰρ αὐτοῦ τοὺς χόας Κρατ. ἐν «Πυτίνῃ» 8· τὴν χύτραν Ἀριστοφ. Ἀχ. 284, Πλάτ. Ἱππ. Μείζων 290Ε· τὰ σκευάρια Αἰσχίν. 9. 8· σ. τὰς ναῦς, κατασυντρίβω διὰ προσαράξεως, Θουκ. 4. 11 (ἴδε κατωτ. 2), πρβλ. Διόδ. 13. 16· τὰ δόρατα, τὴν ἀσπίδα Ξενοφ. Ἑλλ. 3. 4, 14, κτλ.· τὰ ποτήρια Εὔβουλ. ἐν «Λάκωσι» 4· τὰ ᾠὰ Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 6. 9, 3. ― Παθ. συντριβέντων τῶν σκευῶν, ἐπὶ πλοίου, Δημ. 293. 3. 2) ἐπὶ προσώπων, κατασυντρίβω, κάμνω τι συντρίμματα, ἐπεί σε τῇσδ’ ἀπορρήξας πέτρας αὐτοῖσι σὺν ναύταισι συντρίψω βαλὼν Εὐρ. Κύκλ. 705, κτλ.· ἐπὶ μελῶν τοῦ σώματος, κατασυντρίβω, «κατατσακίζω», λίθῳ σ. τὸ μέτωπον, τὸ σκέλος Λυσί. 97. 10, κτλ. ― Παθητ., τά... τῶν σωμάτων μέρη συντετρίφθαι Πλάτ. Πολ. 611D· συντετριμμένοι σκέλη καὶ πλευρὰς Ξεν. Ἀν. 4. 7, 4· συνετρίβην τὴν κλεῖν Ἀνδοκ. 9. 6· συντριβόμεθα τὰς κεφαλὰς Λυσί. 98. 7. β) μετὰ γενικ. τοῦ μέρους, συντρίβειν τῆς κεφαλῆς Ἰσοκρ. 381Β. ― Παθητ., συντριβῆναι τῆς κεφαλῆς, (ὡς τὸ καταγῆναι, ἴδε κατάγνυμι ἐν τέλει), Ἀριστοφ. Εἰρ. 71· ― οὕτω τινὲς ἑρμηνεύουσι τὸ χωρίον, Θουκ. 4. 11, φυλασσόμενοι τῶν νεῶν μὴ ξυντρίψωσιν, ἴδε ἀνωτ. ΙΙ, 1. 3) μεταφορ., κατασυντρίβω, ἀφανίζω, τὴν ἐπίνοιαν Ἀριστοφ. Σφ. 1050· τὴν ἐλπίδα Δημάδ. 180. 6, πρβλ. Δημ. 142. 22· ὅταν πέσῃ..., πλεῖστα συντρίβει καλὰ Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 2. 16· σ. τοὺς Ἀχαιοὺς Πολύβ. 5. 47, 1· δέος σ. τὸν ἄνθρωπον Πλούτ. 2. 165Β. ― Παθητ., τῇ διανοίᾳ Πολύβ. 21. 10, 2· ταῖς ἐλπίσιν Διόδ. 4. 66· τὴν καρδίαν Εὐαγγ. κ. Λουκ. δ΄, 18.