τελειωτικός: Difference between revisions
Ὡς οὐδὲν ἡ μάθησις, ἂν μὴ νοῦς παρῇ → Quam nihil est disciplina, ni mens → Wie wenig taugt das Lernen, wenn Begabung fehlt
m (Text replacement - "<span class="sense"><span class="bld">A<\/span> (?s)(?!.*<span class="bld">)(.*)(<\/span>)(\n}})" to "$1$3") |
m (LSJ1 replacement) |
||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=teleiotikos | |Transliteration C=teleiotikos | ||
|Beta Code=teleiwtiko/s | |Beta Code=teleiwtiko/s | ||
|Definition= | |Definition=τελειωτική, τελειωτικόν, [[perfective]], [[effective]], Procl.''Inst.''78. Adv. [[τελειωτικῶς]] = in such a way as to [[perfect]] Id.''in Alc.''p.52 C. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
Latest revision as of 11:06, 25 August 2023
English (LSJ)
τελειωτική, τελειωτικόν, perfective, effective, Procl.Inst.78. Adv. τελειωτικῶς = in such a way as to perfect Id.in Alc.p.52 C.
German (Pape)
[Seite 1085] vollendend, beendigend, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
τελειωτικός: -ή, -όν, ὁ τελειοποιῶν, ὁ ἔχων τὴν δύναμιν νὰ τελειοποιῇ, ἡ τελειωτικὴ ἀγάπη Κλήμ. Ἀλεξ. 800· ἀλλά, σοφία τελεωτικὴ αὐτόθι 448.
Greek Monolingual
-ή, -ό / τελειωτικός, -ή, -όν, ΝΜΑ, και τελειωτικός, -ή, όν, Α τελειῶ, -ώνω
νεοελλ.
1. ανέκκλητος, οριστικός («τελειωτική απάντηση»)
2. αυτός που φέρνει το τέλος («τελειωτικό χτύπημα»)
μσν.-αρχ.
αυτός που οδηγεί στην τελείωση («σοφία τελειωτική», Κλήμ. Αλ.).
επίρρ...
τελειωτικώς / τελειωτικῶς ΝΑ, και τελειωτικά Ν
νεοελλ.
οριστικά, αμετάκλητα
αρχ.
κατά τρόπο που οδηγεί στην τελείωση.
