ἐπαινετικός: Difference between revisions

From LSJ

Ἀνάπαυσίς ἐστι τῶν κακῶν ἀπραξία → Mali est levamen esse sine negotio → Erleichterung vom Unglück bringt Untätigkeit

Menander, Monostichoi, 644
m (Text replacement - "l’" to "l'")
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1")
Line 12: Line 12:
{{pape
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0895.png Seite 895]] ή, όν, zum Loben geneigt, Arist. Eth 4, 8; lobend, [[λόγος]], Luc. pro imagg. 19. – Adv. Eust.
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0895.png Seite 895]] ή, όν, zum Loben geneigt, Arist. Eth 4, 8; lobend, [[λόγος]], Luc. pro imagg. 19. – Adv. Eust.
}}
{{bailly
|btext=ή, όν :<br />qui concene l'éloge, laudatif.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπαινέω]].
}}
}}
{{ls
{{ls
|lstext='''ἐπαινετικός''': -ή, -όν, ὁ ἔχων τὴν συνήθειαν νὰ ἐπαινῇ, οὐδ’ αὖ [[ἐπαινετικός]] ἐστιν Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 4. 8, 31· ἔχων ἔπαινον, [[ἐγκωμιαστικός]], τῶν ἐπαινετικῶν τούτων λόγων Λουκ. Ὑπὲρ τῶν Εἰκόν. 19. ― Ἐπίρρ. ἐπαινετικῶς Εὐστ. 102. 37.
|lstext='''ἐπαινετικός''': -ή, -όν, ὁ ἔχων τὴν συνήθειαν νὰ ἐπαινῇ, οὐδ’ αὖ [[ἐπαινετικός]] ἐστιν Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 4. 8, 31· ἔχων ἔπαινον, [[ἐγκωμιαστικός]], τῶν ἐπαινετικῶν τούτων λόγων Λουκ. Ὑπὲρ τῶν Εἰκόν. 19. ― Ἐπίρρ. ἐπαινετικῶς Εὐστ. 102. 37.
}}
{{bailly
|btext=ή, όν :<br />qui concene l'éloge, laudatif.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπαινέω]].
}}
}}
{{grml
{{grml

Revision as of 15:10, 2 October 2022

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἐπαινετικός Medium diacritics: ἐπαινετικός Low diacritics: επαινετικός Capitals: ΕΠΑΙΝΕΤΙΚΟΣ
Transliteration A: epainetikós Transliteration B: epainetikos Transliteration C: epainetikos Beta Code: e)painetiko/s

English (LSJ)

ή, όν, given to praising, laudatory, Arist.EN1125a7; λόγος ἐ. Luc.Pr. Im.19. Adv. -κῶς Eust.102.37.

German (Pape)

[Seite 895] ή, όν, zum Loben geneigt, Arist. Eth 4, 8; lobend, λόγος, Luc. pro imagg. 19. – Adv. Eust.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
qui concene l'éloge, laudatif.
Étymologie: ἐπαινέω.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπαινετικός: -ή, -όν, ὁ ἔχων τὴν συνήθειαν νὰ ἐπαινῇ, οὐδ’ αὖ ἐπαινετικός ἐστιν Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 4. 8, 31· ἔχων ἔπαινον, ἐγκωμιαστικός, τῶν ἐπαινετικῶν τούτων λόγων Λουκ. Ὑπὲρ τῶν Εἰκόν. 19. ― Ἐπίρρ. ἐπαινετικῶς Εὐστ. 102. 37.

Greek Monolingual

-ή, -ό (AM ἐπαινετικός, -ή, -όν)
1. αυτός που γίνεται για έπαινο
2. αυτός που συνηθίζει να επαινεί, εγκωμιαστικός («επαινετικά λόγια»).

Russian (Dvoretsky)

ἐπαινετικός:
1) склонный к восхвалению (οὐκ ἐ. οὐδὲ κακολόγος Arst.);
2) хвалебный, похвальный (λόγος Luc.).